Конвенсияи Созмони ҳамкории Шанхай бар зидди терроризм аз 16 июни соли 2009

Санаи амалкуни:

Ҳолати ҳуҷҷат: Амалкунанда

Бо қарори

Маҷлиси намояндагони Маҷлиси Олии

Ҷумҳурии Тоҷикистон

аз 16 феврали соли 2011, № 313

тасдиқ шудааст

Конвенсияи Созмони ҳамкории Шанхай бар зидди терроризм

Давлатҳои аъзои Созмони ҳамкории Шанхай, аз авҷ гирифтани терроризм, ки ба сулҳу амнияти байналмилалӣ, якпорчагии қаламрави давлатҳо, рушди муносибатҳои дӯстонаи давлатҳо ва амалӣ сохтани ҳуқуқу озодиҳои асосии инсон таҳдид менамояд, изҳори ташвиши ҷиддӣ намуда;

дар асоси ҳадафу принсипҳои Низомномаи Созмони Милали Муттаҳид ва Хартияи Созмони ҳамкории Шанхай аз 7 июни соли 2002 амал карда;

муқаррароти Конвенсияи Шанхайро оид ба мубориза бар зидди терроризм, ҷудоихоҳӣ ва ифротгароӣ аз 15 июни соли 2001, Конвенсияи ҳамкории давлатҳои аъзои Созмони ҳамкории Шанхайро дар мубориза бар зидди терроризм, ҷудоихоҳӣ ва ифротгароӣ аз 5 июли соли 2005 такмил дода;

бо назардошти он, ки ҷиноятҳои дар ҳамин Конвенсия ифодаёфта бо ҳеҷ ваҷҳ набояд ҳақ шумурда шаванд ва шахсони ҳуқуқию воқеии ба содир шуданн чунин ҷиноятҳо гунаҳкор ва (ё) ба содир шудани онҳо шарик бояд ба ҷавобгарӣ кашида шаванд;

бо назардошти дигаргуниҳои дар фаъолияти терроризм ва миқёсу хусусиятҳои амалҳои терррристии баамаломада ва аҳамияти ривоҷ додани ҳамкорӣ;

зарурати тақвият додани муборизаро ба муқобили терроризм дарк намуда, бори дигар тасдиқ карда, ки ҳамаи тадбирҳои пешгирии терроризм ва мубориза ба муқобили он бояд бо риояи волоияти қонун ва эътирофи арзишҳои демократӣ, ҳуқуқӯ озодиҳои асосии инсон ва мёъёрҳои ҳуқуқи байналмилалӣ андешида шаванд;

бо дарки он, ки танҳо тавассути ҷидду ҷаҳди муштарак ба пешгирии терроризм ва мубориза ба муқобили он муваффақ шудан мумкин аст,

ба мувофиқаи зерин расиданд:

Моддаи 1

Конвенсияи мазкур бо мақсади баланд бардоштани самаранокии ҳамкорӣ дар мубориза бар зидди терроризм баста мешавад.

Моддаи 2

1. Барои мақсадҳои Конвенсияи мазкур дар он истилоҳот ва мафҳумҳои зерин истифода карда мешаванд:

1) "Тараф"- давлати иштирокчии ҳамин Конвенсия;

2) "Терроризм"- мафкураи зӯроварӣ ва амалияи таъсиррасонӣ ба қабули қарорҳо аз тарафи мақомоти ҳокимият ё созмонҳои байналмилалӣ бо роҳи содир намудан ва ё таҳдиди содир намудани зӯроварӣ ва (ё) амалиёти дигари ҷинояткоронаи вобаста ба тарсонидани аҳолӣ, ки ҳадафи он расонидани зарар ба шахсият, ҷомеа ва давлат мебошад;

3) "Амали террористӣ"- амали вобаста ба тарсонидани аҳолӣ ва таҳдид ба ҳаёту саломатии инсон мебошад, ки ба расонидани зарари калон ба моликият ё ба вуҷуд овардани фалокати экологӣ ё оқибатҳои дигар, инчунин таҳдиди содир намудани чунин амалиёт барои ба даст овардани ҳадафҳои сиёсӣ, динӣ, мафкуравӣ ва ғайра бо роҳи расонидани таъсир ба қабули қарорҳо аз тарафи мақомоти ҳокимият ё созмонҳои байналмилалӣ равона карда шудааст.

4) "Ташкилоти террористӣ":

а) Гурӯҳи ҷиноятӣ, воҳиди мусаллаҳи ғайриқонунӣ, даста ё иттиҳоди ҷиноятӣ, ки бо мақсади содир намудани ҷиноят ва (ё) содир намудани ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта ташкил карда мешаванд;

б) Шахси ҳуқуқие, ки бо дастур ё ба манфиати он яке аз ҷиноятҳои террористии дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта ба нақша гирифта, ташкил, тайёр ва содир карда мешавад;

5) "Шахси ҳуқуқӣ"- ташкилотест, ки мувофиқа тартиби муқаррарнамудани қонунгузории миллии Тарафҳо таъсис дода шуда, фаъолият мебарад.

2. Моддаи мазкур ба ин ё он қарордоди байналмилалӣ ё қонунгузории миллии ягон Тараф зиён намерасонад, ки дар онҳо муқаррарот дар бораи истифодаи васеътари истилоҳҳо ва мафҳумҳои дар моддаи мазкур истифодашаванда ба кор бурда мешаванд.

Моддаи 3

Қонвенсияи мазкур дар мавриде истифода мешавад, ки ошкор сохтан, пешгирӣ намудан ва тафтиш кардани ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта ба манфиати қонунии бештар аз як Тараф дахолат мекунанд.

Моддаи 4

Тарафҳо ҳуқуқу ӯҳдадориҳояшонро мувофиқи Конвенсияи мазкур бо риояи принсипҳои баробарҳуқуқӣ, соҳибихтиёрӣ, якпорчагии қаламрави давлатҳо ва дахолат накардан ба корҳои дохилии давлатҳои дигар амалӣ месозанд.

Моддаи 5

1. Тарафҳо тадбирҳои зарурӣ меандешанд, ки муносибати ҳуқуқии худро нисбати ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта муқаррар намоянд, агар:

1) ҷиноят дар қаламрави ҳамин Тараф содир шуда бошад;

2) ҷиноят дар киштии мутааллиқ ба ҳамин Тараф ё дар ҳавопаймое содир шуда бошад, ки мувофиқи қонунҳои ҳамин Тараф ба қайд гирифта шудааст;

3) ҷиноятро шаҳрванди ҳамин Тараф содир карда бошад.

2. Ҳар як Тараф муносибати ҳуқуқии худро нисбати ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта муқаррар карда метавонад, агар:

1) ҷиноят ба муқобили шаҳрванди ҳамин Тараф равона ё амалиёти террористӣ дар қаламрави он содир карда шуда бошад;

2) ҷиноят ба муқобили иншооти намояндагии ин Тараф дар хориҷа, аз ҷумла бинои намояндагии дипломатӣ ва консулгарии он равона карда, сабаби содир гардидани амали террористӣ гардида бошад;

3) ҷиноят бо мақсади маҷбур сохтани ин Тараф ба андешидан ё наандешидани ин ё он тадбир равона карда, сабаби содир шудани амали террористӣ гардида бошад;

4) ҷиноятро шахси бешаҳрванд, ки ба таври доимӣ дар қаламрави ҳамин Тараф зиндагӣ мекунад, содир карда бошад;

5) ҷиноят дар ҳавопаймое содир шуда бошад, ки онро ин Тараф истифода мебарад.

3. Ҳар як Тараф тадбирҳое меандешад, ки онҳоро барои муқаррар намудани муносибатҳои ҳуқуқии онҳо нисбат ба ҷиноятҳои дар ҳамин Конвенсия ифодаёфта истифода бурдан мумкин аст дар мавриде, ки ҷинояткори гумонбар дар қаламрави он бошад ва ин Тараф ҷинояткорро ба ин ё он Тарафи дигар намесупорад.

4. Конвенсияи мазкур амалӣ сохтани ҳар гуна муносибати ҳуқуқӣ ва ҷиноятиро мувофиқи қонунгузории миллии Тарафҳои он истисно намекунад.

5. Агар зиёда аз як Тараф ба муносибатҳои ҳуқуқӣ нисбат ба ҷинояти дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта даъво пешниҳод кунад, Тарафи дахлдор дар мавриди зарурат дар ин бора машварат хоҳанд кард.

Моддаи 6

1. Ҳамкории дар Конвенсияи мазкур пешбинишударо мақомоти салоҳиятдори муайяннамудаи ҳар як Тараф амалӣ месозанд.

2. Тарафҳо зимни супоридани ҳуҷҷат дар бораи ба тасвиб расондан ё огоҳ намудан дар бораи ҳамроҳ гардидани Тарафи худ ба маҳфуздорандаи Конвенсия рӯйхати мақомоти салоҳиятдори худро пешниҳод менамоянд, ки ба иҷрои ҳамин Конвенсия масъул мебошанд. Маҳфуздорандаи Конвенсия ҳуҷҷатҳоро ба Тарафи дигар мефиристад. Тарафҳо бояд ба маҳфуздорандаи Конвенсия дар бораи тамоми тағйироти дар рӯйхати мақомоти салоҳиятдорашон баамаломада фавран хабар диҳанд. Маҳфуздорандаи Конвенсия дар ин бора ба Тарафҳои дигар хабар медиҳад.

3. Мақомоти салоҳиятдори Тарафҳо роҷеъ ба масъалаҳои пешбининамудаи Конвенсияи мазкур дар доираи ваколатҳояшон ҳамкорӣ мекунанд. Сохторҳои минтақавӣ ва сохторҳои дигари мақомоти салоҳиятдори Тарафҳо бо мақсади амалӣ сохтани Конвенсияи мазкур мувофиқи тартиби муаяйннамудаи мақомоти салоҳиятдори Тарафҳо равобити мустақимро муқаррар карда метавонанд.

4. Ҳамкории мақомоти салоҳиятдори Тарафҳо дар шакли дуҷонибаю бисёрҷониба дар заминаи дархост роҷеъ ба расонидани кӯмак, инчунин бо роҳи хабар додану огоҳ намудан бо ташаббуси мақоми салоҳиятдори яке аз Тарафҳо ба роҳ андохта мешавад.

5. Дар ҷараёни ҳамкорӣ аз мақомоти дипломатӣ, аз Созмони байналмилалии политсияи ҷиноӣ (Интерпол) ё Кумитаи иҷроияи Маркази минтақавии зиддитеррористии Созмони ҳамкории Шанхай истифода бурдан мумкин аст.

Моддаи 7

1. Тарафҳо муколамаи байни динҳо ва фарҳангҳоро дастгирӣ менамоянд, ки дар мавриди зарурат созмонҳои ғайриҳукуматӣ ва созмонҳои дигари ҷомеаи шаҳрвандиро фаро гирифта, бо шартӣ риоя намудани қонунгузории дахлдор бо мақсади пешгирӣ кардани вазъияти муташанниҷ истифода карда мешавад, ки ба содир гардидани ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта сабаб шуда метавонанд.

2. Ҳар як Тараф мувофиқи принсипҳои асосии низоми ҳуқуқии худ дар мубориза бар зидди терроризм, дар сатҳи миллӣ тадбирҳое андешида метавонад, ки масъалаҳои зеринро дар бар гиранд:

1) арзёбии давра ба давраи ҳуҷҷатҳои қонуние, ки мубориза ба муқобили терроризм ва тадбирҳои амалиро бо назардошти самаранокии онҳо танзим мекунанд;

2) ҳамкорӣ бо созмонҳои дахлдори байналмилаливу минтақавӣ дар бобати андешидан ва амалӣ сохтани тадбирҳои тақвияти мубориза бар зидди терроризм, аз ҷумла гузаронидани машқҳо барои пешгирӣ кардани амалиёти террористӣ мусоидат менамоянд;

3) ташкили мақом ё мақомоте, ки фаъолияти мақомоти дахлдори Тараф дар мубориза ба муқобили терроризм ҳамоҳанг месозанд;

4) такмили маҳорати касбии кормандони мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва мақомоти дигар, ки бар зидди терроризм мубориза мебаранд, инчунин таъминоти зарурии моливӣ, моддӣ ва таъминоти дигари фаъолияти ин мақомот ва кормандони онҳо;

5) додани музди кор ва ҳавасманд гардонидани шахсоне, ки ба мақомоти давлатӣ барои пешгирӣ ва қатъ намудани ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта ва муқаррар намудани шахсоне, ки ҷиноятҳоро тайёр мекунанд ва содир менамоянд, мусоидат карданд;

6) ба воситаи қонун муайян кардани маздудиятҳое, ки ҷорӣ намудани онҳо бо мақсади пешгирии амалиёти террористӣ имконпазир мебошад;

7) тақвияти ҳимояи шахсони воқеӣ ва иншооте, ки афзун гардонидани самараи ҳамкории мақомоти ҳифзи ҳуқуқро бо шахсҳои ҳуқуқии дахлдор ба зимма гирифтаанд, ҷорӣ намудани меъёрҳо барои ҳимояи беҳтари шахсони воқеӣ ва иншоот пешбинишуда;

8) ҳимояи шахсони ҷабрдида, шоҳидон ва иштирокчиёни дигари мурофиаи ҷиноӣ, инчунин дар мавриди зарурат ҳимоя намудани шахсони дигар, ки дар мубориза ба муқобили терроризм саҳм гузоштаанд;

9) муқаррар сохтан ва ҷорӣ намудани меъёрҳои ҳаммонандкунии шахсони воқеӣ ва ҳуқуқии ба содир намудани ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта шарикбуда;

10) бо шароиту имкониятҳои зарурӣ таъмин кардани шахсони ҳуқуқӣ дар бобати расонидани кӯмак ба давлат барои пешгирӣ кардан ва ошкор сохтани ҷиноятҳои ба нақшагирифташуда ё содиршавандаи дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта, ки дар иншооти онҳо содир карда мешаванд;

11) муосидат ба иштироки созмонҳои ғайриҳукуматӣ, гурӯҳҳо ва шахсони алоҳида дар мубориза бар зидди терроризм ва ба вуҷуд овардани ҳисси бадбинӣ нисбат ба терроризм дар ҷомеа;

12) вусъати маърифати ҷомеа дар бобати хавфи терроризм ва оқибатҳои манфии он, инчунин масъулият барои содир кардани ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта;

13) таъмини шароиту имконият барои аҳолӣ ҷиҳати хабар додан ба мақомоти давлатӣ, аз ҷумла бе маълум намудани номи шахс дар бораи амалиёте, ки ҳамчун ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта баррасӣ карда мешаванд.

3. Тарафҳо илова ба тадбирҳои дар Конвенсияи мазкур пешбинишуда барои пешгирии ҷиноят тадбирҳои нисбатан қатьӣ андешида метавонанд.

Моддаи 8

Тарафҳо бо назардошти принсипҳои асосии низоми ҳуқуқии худ барои тақвияти мубориза бар зидди маблағгузории терроризм тадбирҳои қонунӣ ва тадбирҳои дигар андешида метавонанд, ки ҷиҳатҳои зеринро дар бар мегиранд:

1) ба қайд гирифтани маълумот дар бораи мизоҷон, муомилоти молиявӣ ва нигоҳ доштани маълумоти мазкур;

2) додани маълумот ба мақомоти салоҳиятдори Тарафҳо дар бораи амалиёт ва муомилоти шубҳанок ва аз ҷиҳати иқтисодӣ ба мақсад номувофиқ;

3) бо супориши мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ё мақомоти дигари муайяннамудаи Тарафҳо боздоштани муомилоти молиявӣ, ки хусусияти ғайриқонунӣ, шубҳанок ё аз ҷиҳати иқтисодӣ ба мақсад номувофиқ доранд;

4) тибқи дархости суд, мақомоти прокуратура, тафтишоти пешакӣ ва мақомоти дигари ваколатдори Тарафҳо пешниҳод кардани маълумот ва ҳуҷҷатҳо.

Моддаи 9

1. Тарафҳо барои кирдори ҷиноятӣ эътироф намудани кирдорҳои қасдонаи зерин тадбирҳои зарурии қонунӣ меандешанд:

1) амали террористӣ;

2) ин ё он кирдоре, ки дар яке аз созишномаҳои байналмилалӣ дар соҳаи мубориза бар зидди терроризм ҳамчун ҷиноят эътироф шудааст ва ҳамаи Тарафҳо иштирокчии он мебошанд;

3) таьсиси шахси ҳуқуқӣ бо мақсади истифодаи он барои банақшагирӣ, ташкил, тайёр кардан ва содир намудани яке аз ҷиноятҳои дар зербандҳои 1, 2, 4-10 банди мазкур нишондодашуда, ё бо ҳамин мақсадҳо ташкил кардани гурӯҳи ҷиноӣ, воҳидҳои мусаллаҳи ғайриқонунӣ, даста ё иттиҳоди ҷиноятӣ;

4) даъвати оммавӣ ба терроризм ё ба таври оммавӣ ҳақ баровардани терроризм, яъне паҳн кардани ин ё он муроҷиатнома дар байни ҷомеа бо мақсади водор сохтани одамон ба содир кардани яке аз ҷиноятҳои дар зербандҳои 1-3, 5-10- и банди мазкур нишондодашуда ё изҳороти оммавӣ дар бораи эътирофи терроризм аз ҷониби эҳтиёҷмандони дастгирӣ ва пайравӣ ба ин зуҳуроти номатлуб;

5) ҷалбкунӣ ё бо усулҳои дигар ҷалб кардани одамон барои иштирок дар омода сохтан ё содир намудани яке аз ҷиноятҳои дар зербандҳои 1-4 ва 6-10-и банди мазкур нишондодашуда;

6) тайёр кардани одамон барои содар кардан ё мусоидат ба содир кардани яке аз ҷиноятҳои дар зербандҳои 1-5 ва 7-10-и банди мазкур нишондодашуда;

7) иштирок дар фаъолияти ташкилоти террористӣ;

8) таъминоти молиявии фаъолияти терроризм, яъне ҷамъ овардан ё пешниҳод кардани маблағ ё хизматрасонии молиявӣ, ки дидаю дониста барои таъминоти фаъолияти молиявӣ барои ташкил, тайёр намудан ва содир кардани яке аз ҷиноятҳои дар зербандҳои 1-7, 9 ва 10-и банди мазкур нишондодашуда ё таъмини фаъолияти ташкилоти террористӣ;

9) бо аслиҳа, маводи тарканда ё воситаҳои дигар таъмин намудани одамон ва ташкилотҳои террористӣ барои содир кардани ҷиноятҳои дар зербандҳои 1-8 ва 10-и банди мазкур нишондодашуда;

10) ба шахсони дар содир намудани яке аз ҷиноятҳои дар зербандҳои 1-9-и банди мазкур нишондодашуда гумонбаршуда ё гунаҳкор донисташуда, пинҳонгоҳ, расонидани кӯмаки молиявӣ, мусоидат ба фирор, инчунин додани маълумоти бардурӯғ дар бораи онҳо.

2. Тарафҳо метавонанд мувофиқи қонунгузории миллии худ барқасдона пинҳон кардан, ҳамлу нақл, харидан ё миёнаравӣ зимни фурӯши моликияти ба шахсони дар содир намудани ин ё он ҷинояти дар банди 1-и ҳамин модда нишондодашуда гумонбаршуда ё гунаҳкорро ҳамчун кирдори ҷиноятӣ эътироф намоянд.

3. Кирдорҳои дар зербандҳои 3-10 банди 1 моддаи мазкур нишондодашуда новобаста ба таври воқеӣ содир шудани амали террористӣ ё аз тарафи шахсони ҷалбшуда ё таълимгирифта дарк намудани хусусияти террористии амали худ ҳамчун ҷиноят шуморида мешаванд.

4. Тарафҳо инчунин вазифадоранд, ки барои ҳамчун кирдори ҷиноятӣ эътироф кардани шарикӣ, тайёрӣ ва сӯиқасд дар содир намудани ин ё он ҷинояти дар банди 1 моддаи мазкур нишондодашуда тадбирҳои зурурии қонунӣ андешанд.

Моддаи 10

1. Тарафҳо барои роҳ надодан дар қаламрави худ ба ҳамдастии шахсони ҳуқуқӣ ба амалҳое, ки ҳамчун ҷиноят дар Конвенсияи мазкур ифода ёфтаанд, бо назардошти принсипҳои ҳуқуқии қонунгузории худ тадбирҳои дигари зарурӣ меандешанд.

2. Ҳар як Тараф тадбирҳое меандешад, ки барои муқаррар намудани масъулияти шахсони ҳуқуқӣ дар мавриди ҳамдастии онҳо ба яке аз ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта талаб карда мешаванд.

3. Дар мавриди риоя кардани принсипҳои ҳуқуқии Тарафҳо ҷавобгарии шахсони ҳуқуқӣ ҷиноятӣ, ҳуқуқии гражданӣ ё маъмурӣ буда метавонад.

4. Муқаррар намудани ҷавобгарии шахсони хуқуқӣ ҷавобгарии ҷиноятии шахсони воқеиеро истисно намекунад, ки дар фаъолияти он иштирок карда, ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфтаро содир намудаанд.

5. Тарафҳо нисбат ба шахсони ҳуқуқии ба содир намудани ҷиноятҳои дар Конвенсиян мазкур ифодаёфта андешидани тадбирҳои зерин масъул мебошанд:

1) огоҳӣ;

2) ҷарима;

3) мусодираи молу мулки шахси ҳуқуқӣ;

4) боздоштани фаъолияти шахси ҳуқуқӣ;

5) манъ намудани навъҳои алоҳидаи фаъолияти шахси ҳуқуқӣ;

6) барҳам додани шахси ҳуқуқӣ.

6. Тарафҳо тадбирҳои қонуние меандешанд, ки ба ташкилоти террористӣ эътироф намудани шахси ҳуқуқӣ ва барҳам додани он бо қарори суд ё мақоми дигари салоҳиятдори мувофиқи қонунгузории миллӣ муқарраршуда дар мавриди аз Тарафи шахси ҳуқуқӣ тайёр кардан, ташкил намудан ва содир намудани кирдори ҷиноятии дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта имкоиият фароҳам меоранд. Чунин тадбирҳо дар мавридҳое андешида мешаванд, ки тайёр кардану ташкил намудан ва содир намудани ҷиноятҳои дар ҳамин Конвенсия ифода ёфтаро шахсе содир мекунад, ки фаъолияти шахси ҳуқуқӣ, ҳуқуқ ва вазифаҳои онро таҳти назорат гирифтааст.

7. Муқаррароти моддаи мазкур дар мавриди ҳамдастию шарикӣ ба ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта, намояндагиҳо ва филиалҳои шахсони ҳуқуқии хориҷии дар қаламрави Тарафҳо амалкунанда татбиқ карда мешаванд.

Моддаи 11

1. Тарафҳо кирдорҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфтаро ҳамчун ҷиноят баррасӣ менамоянд, ки ба Тарафи дигар додан ва супоридани маҳкумшудагон ва расонидани кӯмаки ҳуқуқиро пешбинӣ менамояд.

2. Дар ҳар гуна шартномаи ба Тарафи дигар супоридани ҷинояткорон, ки дар байни ҳамаи Тарафҳо амал мекунад, ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта ҳамчун ҷинояте баррасӣ карда мешавад, ки ба тарафи дархосткунанда супоридани ҷинояткорро пешбинӣ менамояд. Тарафҳо вазифадор мешаванд, ки чунин амалиёти ҷинояткоронаро ҳамчун ҷинояте эътироф намоянд, ки ба Тарафи дигар супоридани шахсони гунаҳкорро пешбинӣ хоҳанд кард. Дар ин бора байни онҳо созишномаҳои дахлдор имзо карда мешавад.

3. Агар Тарафе, ки супоридани ҷинояткорро ба мавҷудияти шартнома вобаста карда, аз Тарафи дигар дар бораи супоридани ҷинояткор дархост талаб кунад ва байни онҳо чунин шартнома имзо нашуда бошад, Тарафи дархостшаванда Конвенсияи мазкурро барои супоридани ҷинояткор барои содир кардани ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта асоси қонунӣ шуморида метавонад. Инчунин ҷинояткорро мувофиқи шартҳои дигари пешбининамудаи қонунгузории Тарафи дархостшаванда супоридан мумкин аст.

4. Тарафҳое, ки супоридани ҷинояткорро ба мавҷудияти шартнома вобаста намекунанд, дар муносибатҳои ҳамдигар ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфтаро ҳамчун ҷиноятҳое эътироф карда метавонанд, ки бо риояи шартҳои мувофиқи қонунгузории Тарафи дархостшаванда супоридани ҷинояткорро муқаррар менамоянд.

5. Вақте, ки дар масъалаи супоридани ҷинояткор ва расондани кӯмаки ҳуқуқӣ риояи принсипи эътирофи дуҷонибаи амали дахлдори ҷиноятӣ талаб карда мешавад, ин принсип новобаста ба он ки қонунгузории Тарафи дархостшаванда кирдори ҷиноятиро ба ҳамон гурӯҳӣ ҷиноятҳо мансуб медонад ё онро ба воситаи истилоҳҳое, ки ҳамчун Тарафи дархостшаванда ифода мекунад, риояшуда ҳисоб карда мешаванд.

6. Ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфтаро бо мақсади супоридани ҷинояткор ҳамчун ҷинояти дар қаламрави Тарафи дахлдор содиршуда новобаста ба маҳалли воқеии содир шудани онҳо дар ҳудуди қонунҳои ҷиноии Тарафи додашуда баррасӣ кардан мумкин аст, ки мувофиқи моддаи 5 Конвенсияи мазкур муқаррар карда шудаанд.

7. Муайян кардани ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта ва асосҳои масъулияти шахсони ҳуқуқии ба содир кардани онҳо шарик ба доираи қонунгузории дохилии Тарафҳо дохил карда мешавад.

8. Мувофиқи дархости Тарафҳо, ки дар бораи содир шудани ҷиноят ҳукм баровардаанд ё Тарафи дигаре, ки шахси маҳкумшуда шаҳрванди он мебошад ва ҷинояти дар Конвенсияи мазкур содиршуда бо розигии он дар асоси шартномаҳои амалкунанда ё паймони дуҷониба барои додани ҷазо дар Тарафе, ки шахси маҳкумшуда шаҳрванди он мебошад, супорида мешавад.

9. Агар Тарафи дархостшаванда, ки шахси яке аз ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфтаро содир кардааст дар қаламрави он бошад ва ҷинояткорро бо далели он ки ӯ шаҳрванди ин Тараф мебошад, ба тарафи даъвогар насупорад, вазифадор аст, ки дар асоси маводи мавҷуда, аз ҷумла маводи парвандаи ҷиноии ба он додаи тарафи даъвогар, шахси ҷинояткорро ба ҷавобгарӣ кашида, мувофиқи қонунгузории миллии худ ҷазо диҳад.

Моддаи 12

1. Мақомоти салоҳиятдори Тарафҳо бо мақсади пешгирии терроризм ва мубориза ба муқобили он тибқи дархост ё бо ташаббуси худ маводи зарурӣ, аз ҷумла ҳуҷҷатҳо, мавод, иттилоот ва маълумотро доир ба масъалаҳои дар Конвенсияя мазкур ифодаёфта ба ҳамдигар пешниҳод менамоянд.

2. Маълумоти дар банди 1 ҳамин модда нишоддодашуда тибқи дархости мақоми салоҳиятдори тарафи дархосткунанда бо он шарте, ки маълумоти мазкур ба ягон Тарафи дигар бе розигии хаттии мақоми салоҳиятдори Тарафи дархостшаванда дода намешавад, пешниҳод карда хоҳад шуд.

3. Мақомоти салоҳиятдори Тарафҳо воқеияти пешниҳоди дархост ва мазмуну мундариҷаи онро махфӣ нигоҳ дошта, онро танҳо бо мақсади иҷрои дархост истифода мебаранд, агар ин дар байни мақомоти салоҳиятдори Тарафи дархосткунанда мувофиқа шуда бошад; онҳо маълумоти дархостшудаи тарафи дархосткунандаро комилан махфӣ нигоҳ дошта, онҳоро танҳо барои тафтиш, мурофиаи судӣ ё иҷрои тадбирҳои пешбининамудаи дархост истифода мебаранд.

Моддаи 13

1. Дархост дар асоси ҳамин Конвенсия ва қонунгузории Тарафи дархостшаванда иҷро карда мешавад.

2. Мақоми салоҳиятдори Тарафи дархостшаванда зимни иҷрои он қонунгузории Тарафи худро истифода бурда метавонад, агар мувофиқи қонунгузории Тарафи дархостшаванда тартиботи дигар муқаррар нашуда бошад. Татбиқи қонунгузории Тарафи дархосткунанда набояд ба соҳибихтиёрӣ ва амнияти миллии Тарафи дархостшаванда зиён расонад.

Моддаи 14

1. Дархост ба таври хаттӣ пешниҳод карда мешавад ва бояд маълумоти зеринро дар бар гирад:

1) номи мақомоти салоҳиятдори Тарафҳои дархосткунанда ва дархостшаванда;

2) мавзӯъ ва асоснокии дархост;

3) моҳияти масъала, ки ба парвандаи ҷиноӣ дахл дорад (рӯз, маҳал ва вазъияту ҳолати содир шудани ҷиноят), ки аз рӯи онҳо тадбирҳои таъҷилии ҷустуҷӯӣ, тафтишот ё мурофиаи судӣ гузаронида мешаванд;

4) матни ҳуҷҷатҳои дахлдори меъёрию ҳуқуқӣ, агар фиристодани онҳо имконнопазир бошад, мазмуни мухтасари онҳо, инчунин изҳорот дар бораи тадбирҳои дархостшаванда ё тадбирҳои дигаре, ки чунин натиҷа медиҳанд. Онҳоро дар қаламрави Тарафи дархостшаванда мувофиқи қонунгузории миллии он амалӣ кардан мумкин аст;

5) дар маврида зарурат додани дастур дар бораи дараҷаи маҳдудияти дастрас намудани маълумот дар бораи ҷиноят талаб карда мешавад.

2. Дархост дар бораи андешидани тадбирҳои ҷавобгарӣ нисбат ба шахсони ҳуқуқӣ ғайр аз маълумоти дар банди 1 моддаи мазкур нишондодашуда бояд маълумоти зеринро дар бар гирад:

1) номи шахси ҳуқуқӣ, маълумот дар бораи маҳалли будубоши он, суроға ва маълумот дар бораи роҳбарон;

2) тадбирҳои ба ҷавобгарӣ кашидани ҷинояткорон;

3) маълумот дар бораи тадбирҳои мушаххас, ки бояд тибқи дархости Тарафи дархосткунанда иҷро карда шаванд;

4) маълумот дар бораи моликияте, ки бояд ба ҳабс гирифта ё мусодира карда шаванд (маҳалли воқеияти моликияти ба ҷиноят муносибатдошта, инчунин ҳар гуна маълумот дар бораи ҳуқуқи шахсони дигар ба ин моликият);

5) нусхаи тасдиқшудаи ҳукми суд ё мақоми дигари салоҳиятдори ҷониби дархостшаванда ва мазмуну мундариҷаи мухтасари ҳукми суд;

6) баёни далелҳое, ки Тарафи дархостшаванда онҳоро асос мекунад ва далелҳое, ки бояд барои Тарафи дархостшаванда барои ба миён гузоштани масъалаи қабули қарор дар бораи иҷрои ҳукми суд дар асоси қонунгузории худ асоси кофӣ дошта бошад.

3. Дар мавриди пешниҳоди дархост барои пурсиши шахс ҳамчун гумонбаршаванда ё айбдоршаванда ба он бояд нусхаҳои тасдиқшудаи маводи зарурии парвандаи ҷиноятӣ замима карда шаванд.

4. Тарафи дархостшаванда ба Тарафи дархосткунанда на дертар аз 30 рӯз аз рӯзи ворид гардидани дархост хабар медиҳад, агар роҷеъ ба ҳар воқеаи мушаххас паймони дигар набошад:

1) дар бораи тадбирҳое, ки тибқи дарҳост андешида мешавад ва натиҷаи онҳо;

2) дар бораи ҳар гуна ҳолатҳое, ки ба иҷрои дархост халал расонида ё иҷрои онро ба таври ҷиддӣ кашол медиҳанд.

5. Тарафи дархостшаванда ба Тарафи дархосткунанда дар ин бора фавран хабар медиҳад:

1) дар бораи аз нав дида баромадани масъала ё ҳолатҳои дигар, ки вобаста ба онҳо қарори андешидани тадбирҳои гунаҳкор сохтан нисбати шахсҳои ҳуқуқӣ пурра ё қисман эътиборашро аз даст медиҳад;

2) дар бораи тағйироте, ки вобаста ба онҳо андешидани тадбирҳо мувофиқи Конвенсияи мазкур ғайри қобили қабул дониста мешавад.

6. Тарафи дархосткунандаи татбиқи тадбирҳои гунаҳкоркунӣ дар асоси ҳамон як қарори нисбат ба шахси ҳуқуқӣ қабулшуда дар назди якчанд Тараф дар ин бора ба ҳамаи Тарафҳои ба иҷрои ҳамин қарор манфиатдор хабар медиҳад.

Моддаи 15

1. Мақомоти салоҳиятдори Тарафҳо дархостҳоро дар ин хусус иҷро мекунанд:

1) дар бораи супоридани шахс барои ба ҷавобгарии ҷиноятӣ кашидан ё иҷрои ҳукми суд;

2) дар бораи гузаронидани амалиёти оперативӣ-ҷустуҷӯӣ;

3) дар бораи гузаронидани ҳаракатҳои алоҳидаи мурофиавӣ, аз ҷумла:

а) ташхисҳо;

б) пурсиши шахсони гумонбар, айбдор, шоҳидон, ҷабрдидагон ва шахсони дигар;

в) кофтуков ва ёфта гирифтан;

г) додани далелҳои шайъӣ;

д) ба ҳабс гирифтани моликият;

е) супурдан ва фиристодани ҳуҷҷатҳо;

ж) ҳаракатҳои дигари мансуб ба салоҳияти онҳо;

4) дар бораи таъмини далелҳо;

5) дар бораи истифодаи тадбирҳои ҷавобгарӣ нисбат ба шахсҳои ҳуқуқӣ;

6) дар бораи муқаррар намудани маҳалли будубоши шахсони воқеии ба содир кардани ақалан яке аз ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта гумонбаршуда;

7) дар бораи муқаррар намудани маҳалли ҷойгиршавии моликияте, ки бояд мусодира карда шавад;

8) дар бораи ҳолатҳо ва масъалаҳои дигари марбут ба доираи татбиқи Конвенсияи мазкур дохилшаванда.

Моддаи 16

1. Дархостро роҳбари мақомоти салоҳиятдори Тарафи дархостшаванда ё шахсе, ки онро иваз кардааст, имзо мекунад ва (ё) бо мӯҳр тасдиқ карда мешавад.

2. Дар мавридҳои таъхирнопазир дархостро ба таври шифоҳӣ пешниҳод кардан мумкин аст, дар ин маврид дархост ва ҳуҷҷатҳои замимашаванда на дертар аз 72 соат ба таври хаттӣ тасдиқ карда мешаванд. Онҳо бояд дар мавриди зарурат бо истифодаи воситаҳои техникии интиқоли матн фиристода шаванд.

3. Дар мавриди ба миён омадани шубҳа дар бобати аслияти дархост ё мазмуну мундариҷаи он шарҳу тавзеҳи иловагӣ талаб кардан мумкин аст.

4. Дар мавриди бисёр будани дархостҳои мувофиқи Конвенсияи мазкур воридгардида ва ба як ҳолат дахлдошта Тарафи дархостшаванда мустақилона муайян менамояд, ки кадоме аз дархостҳо бояд дар навбати аввал иҷро карда шавад.

5. Агар иҷрои дархост ба ваколати мақоми салоҳиятдори Тарафи дархостшаванда дахл надошта бошад, он дар ин маврид фавран ба мақоми дигари давлати худ муроҷиат мекунад, ки ба иҷрои дархост ваколат дорад ва дар ин бора фавран ба мақоми салоҳиятдори Тарафи дархостшаванда хабар медиҳад.

6. Мақоми салоҳиятдори Тарафи дархостшаванда метавонад маълумоти иловагии ба ақидаи ӯ барои иҷрои дархост зарурбударо талаб намояд.

Моддаи 17

1. Мақоми салоҳиятдори Тарафи дархостшаванда метавонад андешидани тадбирҳои иҷрои дархостро ба мӯҳлати дигар гузаронад, агар ин тадбирҳо ба гузаронидани чорабиниҳои опреративӣ-ҷустуҷӯӣ, ҳаракатҳои тафтишотӣ ё мурофиаи судӣ, ки аз ҷониби мақомоти салоҳиятдори Тарафи дархостшаванда анҷом дода мешавад, халал расонад.

2. Мақоми салоҳиятдори Тарафи дархостшаванда метавонад, дар мавриди зарар расонидани дархости Тарафи дархосткунанда ба истиқлолият, амнияти миллӣ ё мухолифат доштани он бо қонунгузории Тарафи дархостшаванда, иҷрои онро рад кунад.

3. Мақоми салоҳиятдори Тарафи дархостшаванда пеш аз рад кардан ё ба мӯҳлати дигар гузаронидани иҷрои дархост дар мавриди зарурат бо мақоми салоҳиятдори Тарафи дархосткунанда, ки дархостро фиристодааст, маслиҳату машварат мекунад.

4. Мақоми салоҳиятдори Тарафи дархостшаванда дар мавриди рад кардан ё ба мӯҳлати дигар гузаронидани иҷрои дархост дар ин бора ба Тарафи дархосткунанда фавран хабар дода, сабабҳои онро ҳатман нишон медиҳад.

Моддаи 18

1. Тарафе, ки шахсони ба содир кардани ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта, гумонбар ё гунаҳкорро таъқиб ва ҷустуҷӯ мекунад, дар мавриди муқаррар намудани маҳалли будубоши онҳо дар қаламрави Тарафи дигар, метавонад баъди гирифтани иҷозати мақомоти салоҳиятдори ин Тараф кормандони худро барои иштирок дар чорабиниҳои дахлдори оперативӣ-ҷустуҷӯӣ ва ҳаракатҳои тафтишотӣ ба қаламрави Тарафи дархостшаванда фиристад.

2. Кормандони мақомоти салоҳиятдори ба Тарафи дигар фиристодашуда дар чорабиниҳои оперативӣ-ҷустуҷӯӣ ва ҳаракатҳои тафтишотӣ дар қаламрави Тарафи дархостшаванда мувофиқи қонунгузории он ва созишномаю қарордодҳои байналмилалӣ иштирок карда метавонанд, ки Тарафҳо иштирокчии онҳо мебошанд.

3. Тарафи дархостшаванда тартиби додани иҷозати иштироки кормандони Тарафи дигарро дар чорабиниҳои оперативӣ-ҷустуҷӯӣ ва харакатҳои тафтишотӣ дар асоси дархост муайян менамояд, ки мувофиқи моддаҳои 14-18 Конвенсияи мазкур ба расмият дароварда шудаанд.

4. Дар мавриди фиристодани кормандони мақомоти салоҳиятдор барои иштирок дар чорабиниҳои оперативӣ-ҷустуҷӯӣ ва ҳаракатҳои тафтишотӣ дар дархост ба таври илова дар ин хусус бояд маълумотҳои зерин дода шавад:

1) маълумот дар бораи кормандони фиристодашуда;

2) ҳадафи сафари хидматии онҳо, номгӯи чорабиниҳои, оперативӣҷустуҷӯӣ ва ҳаракатҳои тафтишотӣ, тартиб ва мӯҳлати амалисозии онҳо;

3) дар мавриди истифодаи нақлиёт, маьлумот дар бораи онҳо, аз ҷумла навъи воситаҳои нақлиёт, шумора ва рақами бақайдгирии онҳо;

4) маълумоти дигари зарурӣ.

5. Қарор оид ба дархостро мақоми салоҳиятдори Тарафи дархостшаванда на дертар аз 5 рӯз пас аз ворид гардидани дархост қабул карда, дар ин бора фавран ба мақоми салоҳиятдори Тарафи дархосткунанда хабар медиҳад. Чунин қарорро мувофиқи шартҳои муайяннамудаи мақоми салоҳиятдори Тарафи дархостшаванда мувофиқа кардан мумкин аст.

6. Агар дархости гирифтани иҷозат бе назардошти талаботи дар банди 4 моддаи мазкур зикршуда тартиб дода шуда бошад ё маълумот нопурра пешниҳод шуда бошад, мақоми салоҳиятдори Тарафи дархостшаванда ҳақ дорад, ки маълумоти иловагӣ талаб кунад.

7. Кормандони мақомоти салоҳиятдори Тарафи дархостшаванда, ки мувофиқи тартиби муқарраршуда ба қаламрави Тарафи дархосткунанда омадаанд, вазифаҳои худро мувофиқи конунҳои ҳамин Тараф ва шароите, ки иҷрои вазифаҳояшонро танзим менамояд, иҷро менамоянд.

8. Кормандони мақомоти салоҳиятдори Тарафи дархостшаванда, ки дар қаламрави Тарафи дархосткунанда дар чорабиниҳои оперативӣ- ҷустуҷӯӣ ва ҳаракатҳои тафтишотии аз ҷониби кормандони мақомоти салоҳиятдори Тарафи дархосткунанда гузаронидашаванда, иштирок мекунанд, вазифадоранд:

1) қонунгузории Тараферо, ки дар қаламрави он қарор доранд риоя карда, инчунин ба талаботи қонунии мақомоти Тарафи будубош итоат намоянд;

2) маълумоти бадастовардаашонро ба Тарафи дархосткунанда пешниҳод кунанд.

9. Иштирок дар чорабиниҳои оперативӣ-ҷустуҷӯӣ ва ҳаракатҳои тафтишотӣ дар баробари аз ҷониби мақоми ваколатдори Тарафе, ки дар қаламрави он гузаронида мешавад ба миён гузоштани ин талабот қать карда мешаванд.

10. Тарафҳо аз рӯи муқаррароти пешбининамудаи моддаи мазкур байни худ созишномаи алоҳида ба имзо расонда метавонанд.

Моддаи 19

Далелҳои бадастовардаи мақомоти салоҳиятдори Тарафи дархостшаванда дар натиҷаи иҷрои дархост мувофиқи қонунгузории он дар Тарафи дархосткунанда низ аҳамияти исботкунандагӣ доранд.

Моддаи 20

1. Тарафи дархостшаванда дар мавриди иҷрои қарор дар бораи мусодираи моликияти шахсони воқеӣ ва ҳуқуқии ба содир шудани ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур нишондодашуда шарик буда, қарори суди Тарафи дархосткунандаро нисбати ҳуқуқи шахсони сеюм эътироф менамояд.

2. Чунин эътирофро дар мавридҳои зерин рад кардан мумкин аст, агар:

1) шахсони сеюм барои баёни ҳуқуқҳояшон имконияти кофӣ надошта бошанд;

2) шахсони сеюм дар бораи ҳуқуқояшон маълумоти қатъӣ ва асоснок пешниҳод намоянд;

3) қарор ба қарори қаблан қабулнамудаи Тарафи дархостшаванда роҷеъ ба ҳамин масъала мухолифат кунад;

4) қарор ба қонунгузории Тарафи дархостшаванда мухолиф бошад;

5) қарор бар хилофи муқаррароти марбут ба асосҳои ҳуқуқии дар қонунгузории Тарафи дархостшаванда пешбинишуда қабул шуда бошад.

Моддаи 21

1. Ҳуҷҷатҳое, ки мувофиқи Конвенсияи мазкур фиристода мешаванд, аз тамоми расмиятҳои қонунигардонии онҳо озод мебошанд.

2. Ҳуҷҷатҳое, ки дар қаламрави яке аз Тарафҳо дода шудаанд ё онҳоро мақомот ё шахси махсус барои иҷрои ин амал ваколатдоршуда дар доираи салоҳияти он мувофиқи шакли муқарраршуда тасдиқ намудааст ва онҳо бо мӯҳр тасдиқ карда шудаанд, дар қаламрави ҳамаи Тарафҳои дигар бе ягон рухсатномаи махсус қабул карда мешаванд.

3. Ҳуҷҷатҳое, ки дар қаламрави яке аз Тарафҳо ҳамчун ҳуҷҷатҳои расмӣ баррасӣ мегарданд, дар қаламрави Тарафҳои дигар қувваи исботкунандаи ҳуҷҷати расмӣ доранд.

Моддаи 22

1. Мақомоти салоҳиятдори Тарафҳо дар масъалаҳои ба Конвенсияи мазкур дахлдор ҳуҷҷатҳои расмиро дар бораи шахсони воқеию ҳуқуқии дар қаламрави Тарафҳои дигарбуда бо роҳҳои дипломатӣ ё роҳҳои дигар, инчунин ба воситаи мақомоти салоҳиятдори Тарафи дигар фиристода метавонанд.

2. Мақомоти салоҳиятдори Тарафҳо роҷеъ ба масъалаҳои дар Конвенсияи мазкур ба миён гузошташуда ба ҳамдигар зимни супоридани ҳуҷҷатҳои расмӣ ба шахсони воқеӣ ва ҳуқуқӣ кӯмак мерасонанд.

Моддаи 23

Тарафҳо барои роҳ надодан ба гирифтани мақоми гуреза ва ҳуҷҷатҳои тасдиқкунандаи мақоми мазкур ба шахсони ба ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур ифодаёфта дахлдошта тадбирҳои зарурӣ меандешанд.

Моддаи 24

1. Як Тараф аз рӯи дархости Тарафи дигар барои таъмини масъулияти шахси ҳуқуқии ба содир намудани ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур нишондодашуда дахлдошта тадбирҳои зарурӣ меандешад, аз ҷумла:

1) ба ҳабс гирифтани моликият, ки баъдан онро мусодира кардан мумкин аст;

2) боздоштани муомилоти молиявӣ;

3) боздоштани навъҳои алоҳидаи фаъолияти шахси ҳуқуқӣ (радио ва телевизион, нашрияҳои воситаҳои ахбори оммавӣ, аз ҷумла электронӣ).

2. Тадбирҳои пешбининамудаи банди 1 моддаи мазкур мувофиқи қонунгузории Тарафи дархостшаванда ва Конвенсияи мазкур амалӣ карда мешаванд.

3. Пеш аз бекор кардани тадбирҳои пешбининамудаи Конвенсияи мазкур, Тарафи дархостшаванда ба Тарафи дархосткунанда ҳуқуқи баён намудани далелҳои худро ба фоидаи иҷрои ин тадбирҳо пешниҳод менамояд.

Моддаи 25

1. Тарафе, ки дар бораи амалӣ сохтани тадбирҳои ба ҷавобгарӣ кашидани шахси ҳуқуқӣ (сохторҳои тобеи он), ки ба содир кардани яке аз ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур нишондодашуда ва моликияти дар қаламрави он будаи шахсони ҳуқуқӣ ё дар қаламрави он фаъолият кардани онҳо дархост гирифтааст:

1) ё қарори суд ё мақоми дигари салоҳиятдори Тарафи дархосткунандаро дар бораи татбиқи тадбирҳои ҷавобгарӣ иҷро мекунад;

2) ё дар асоси далелу хулосаҳои дар қарори Тарафи дархосткунанда нишондодашуда мувофиқи қонунгузории худ роҷеъ ба татбиқи тадбирҳои дархостшавандаи ҷавобгарӣ мурофиаи судӣ мегузаронад.

2. Чораҳои ҷавобгарӣ нисбат ба шахси ҳуқуқӣ мувофиқи қонунгузории Тарафи дархостшаванда татбиқ карда мешаванд.

Моддаи 26

Тарафҳо мувофиқи қонунгузории миллӣ бо мақсади таъмини мусодираи молу мулк тадбирҳои зеринро амалӣ месозанд:

1. ба пул, қоғазҳои қиматнок, молҳои қиматбаҳо, аслиҳа, қисмҳои эҳтиётии он, лавозимоти ҷангӣ, моддаҳои тарканда ва моликияти дигар ҳабс гузоранд, ки барои истифода ҳамчун олоти содиркунии ҷиноят ё барои маблағгузории яке аз ҷиноятҳои дар Конвенсияи мазкур нишондодашуда истифода карда мешаванд;

2. гарифтани маблағҳои пулӣ мувофиқи арзиши ҳамин гуна моликият таъмин гарданд, агар ҳабси молу мулки дар моддаи мазкур нишондодашуда имконнопазир бошад.

Моддаи 27

1. Дархости марбут ба мусодираи моликияти шахсони воқеӣ ва ҳуқуқии мувофиқи Конвенсияи мазкур фиристодашуда ба ҳуқуқи Тарафи дархостшаванда барои иҷрои қарори худ оид ба мусодираи моликияти ҳамин шахсони воқеӣ ё ҳуқуқӣ дахолат намекунад.

2. Арзиши умумии моликияти мувофиқи дархост мусодирашаванда набояд аз маблағи дар қарори мусодира нишондодашуда зиёд бошад. Агар яке аз Тарафҳо хулоса барорад, ки арзиши моли мусодирашаванда аз арзиши дар қарор нишондодашуда зиёд буда метавонад, Тарафҳо бо мақсади пешгирии оқибатҳои он машварат мегузаронанд.

3. Баъди қонеъ гардонидани талаботи қарздиҳандагон моликияти боқимондаи шахси ҳуқуқӣ мувофиқи асосҳои дар Конвенсияи мазкур пешбинишуда барҳам дода шуда, мусодира мегарданд.

4. Тарафи дархосткунандаи мусодираи моликият нигоҳдории онро таъмин намуда, моликияти мусодирашударо мувофиқи қонунгузории худ ихтиёрдорӣ мекунад.

5. Моликият ё маблағи пулии мусодирашуда, ки ба арзиши моликият мувофиқ мебошад, бо розигии Тарафи дахлдор пурра ё қисман ба Тарафе супорида мешавад, ки дар бораи мусодираи онҳо қарор қабул кардааст.

Моддаи 28

Тарафҳо дар мавриди мувофиқа нагардидани тартиби дигар хароҷоти иҷрои Конвенсияи мазкурро мустақилона мепардозанд.

Моддаи 29

1. Тарафҳо дар мавриди додани аризаи шикоятӣ роҷеъ ба пардохти маблағи зиёни дар натиҷаи амал ё беамлии ғайриқонунӣ расонидашудаи вобаста ба ҳамкорӣ мувофиқи Конвенсияи мазкур расонидашуда имконияти гузаронидани машваратҳоро бо ҳамдигар барои қабули қарор дар бораи тақсими маблағи пардохти зарар баррасӣ менамоянд.

2. Тарафе, ки дар бораи ҷуброни зарар даъво пешниҳод намудааст, дар ин хусус ба Тарафи манфиатдор хабар медиҳад.

Моддаи 30

Конвенсияи мазкур ҳуқуқи Тарафҳоро дар бобати имзои шартномаю созишномаҳои дигари байналмилалӣ оид ба масъалаҳои ба Конвенсияи мазкур дахлдошта ва ба ҳадафу мавзӯи он мухолифнабуда, инчунин ба ҳуқуқу вазифаҳои Тарафҳо дахолатнакунанда маҳдуд намесозад, ки аз созишномаҳои дигари байналмилалӣ бармеоянд ва Тарафҳо иштирокчии онҳо мебошанд.

Моддаи 31

1. Конвенсияи мазкур ба мӯҳлати номуайян имзо карда мешавад.

2. Конвенсия аз Тарафи давлатҳои онро имзонамуда ба тасвиб расонида мешавад. Тасвибномаҳои он барои нигоҳдорӣ ба маҳфуздоранда супорида мешаванд. Конвенсия баъди 30 рӯзи барои нигоҳдорӣ супоридани тасвибномаи 4-ум эътибери қонунӣ пайдо менамояд.

3. Конвенсияи мазкур барои Тарафҳои онро ба тасвибрасонида баъди ба Тарафи маҳфуздоранда супоридани тасвибномаи 4-ум дар рӯзи 30-юми ба Тарафи маҳфуздоранда супоридани тасвибномаҳо эътибор пайдо хоҳад кард.

4. Маҳфуздорандаи Конвенсияи мазкур Котиботи Созмони ҳамкории Шанхай мебошад.

Моддаи 32

1. Давлатҳои дигар, ки муқаррароти Конвенсияи мазкурро эътироф менамоянд, бо розигии ҳамаи давлатҳои аъзои СҲШ бо роҳи фиристодани огоҳнома ба маҳфуздорандаи Конвенсияи мазкур ба он ҳамроҳ шуда метавонанд.

2. Барои давлатҳои ба Конвенсияи мазкур ҳамроҳшаванда огоҳинома дар бораи ҳамроҳ шудани онҳо дар рӯзи 30-юми супоридани тасвибнома ба маҳфуздоранда эътибор пайдо мекунад.

Моддаи 33

Конвенсияи мазкур мувофиқи моддаи 102 Оинномаи Созмони Милали Муттаҳид бояд дар Котиботи Созмони Милали Муттаҳид ба қайд гирифта шавад.

Моддаи 34

Ба Конвенсияи мазкур тағйиру иловаҳо ворид кардан мумкин аст, ки ҷузъи ҷудонашавандаи он буда, ба воситаи протоколҳои алоҳида ба расмият дароварда мешаванд. Тағйиру иловаҳоро яке аз Тарафҳо бо роҳи огоҳ кардан ба маҳфуздорандаи Конвенсия пешниҳод мекунад, ки охирин дар ин бора ба Тарафҳои дигар фавран хабар медиҳад.

Моддаи 35

Ҳар як Тараф аз Конвенсияи мазкур бо ирсол намудани огоҳиномаи хаттӣ ба маҳфуздоранда на камтар аз 6 моҳ пеш аз санаи баромадан аз Конвенсияи мазкур баромада метавонад. Маҳфуздорандаи Конвенсия дар давоми 30-рӯзи баъди гирифтани огоҳинома дар хусуси баромадан ба Тарафҳои дигар хабар медиҳад.

Моддаи 36

Дар мавриди ба миён омадани баҳсу нофаҳмиҳо ва ихтилофоти вобаста ба истифода ва шарҳу баёни муқаррароти Конвенсияи мазкур дар байни Тарафҳо, Тарафҳои манфиатдор онҳоро бо роҳи машварату гуфтушунидҳо ҳал мекунанд.

Моддаи 37

1. Забони корӣ дар ҷараёни амадӣ сохтани ҳамкории Тарафҳо дар доираи Конвенсияи мазкур забонҳои хитоӣ ва русӣ мебошанд.

2. Нусхаи аслии Конвенсияи мазкур барои нигаҳдорӣ ба маҳфуздоранда супорида мешавад, ки охирин нусхаҳои тасдиқшудаи Конвенсияи мазкурро ба ҳамаи давлатҳои онро имзокарда мефиристад.

Конвенсия "16" июни соли 2009 дар шаҳри Екатеринбург дар як нусха ба забонҳои русӣ ва хитой ба имзо расида, ҳар ду матн эътибори баробари ҳуқуқӣ доранд.

Аз ҷониби Ҷумҳурии Қазоқистон

 

Аз ҷониби Ҷумҳурии Халкии Хитой

 

Аз ҷониби Ҷумҳурии Қирғизистон

 

Аз ҷониби Федератсияи Россия

 

Аз ҷониби Ҷумҳурии Тоҷикистон

 

Аз ҷониби Ҷумҳурии ӯзбекистон

 

Эзоҳи Ҷумҳурии ӯзбекистон ба Конвенсияи Созмони ҳамкории Шанхай бар зидди терроризм

Қоидаҳои Қонвенсия дар қисмати имконпазир будани татбиқи мусодираи амволи шахсони ҳуқуқӣ ва воқеӣ, ҳамчун чораҳои ҷазои ҷиноятӣ дар Ҷумҳурии ӯзбекистон татбиқ карда намешаванд, зеро ба қонунгузории миллии он мувофиқат намекунад.

Аз ҷониби Ҷумҳурии ӯзбекистон

 

Ратифицирована Постановлением

Маджлиси намояндагон МО РТ

от 16 февраля 2011 года №313

Конвенция Шанхайской организации сотрудничества против терроризма

Государства-члены Шанхайской организации сотрудничества,

будучи глубоко обеспокоенными эскалацией терроризма, который представляет угрозу международному миру и безопасности, территориальной целостности государств, развитию дружественных отношений между государствами, также осуществлению основных прав и свобод человека,

руководствуясь целями и принципами Устава Организации Объединенных Наций и Хартии Шанхайской организации сотрудничества от 7 июня 2002 года,

развивая положения Шанхайской Конвенции о борьбе с терроризмом, сепаратизмом и экстремизмом от 15 июня 2001 года. Концепции сотрудничества государств - членов Шанхайской организации сотрудничества в борьбе с терроризмом, сепаратизмом я экстремизмом от 5 июля 2005 года,

признавая, что преступления, охватываемые настоящей Конвенцией, ни при каких обстоятельствах не могут быть оправданы, а физические и юридические лица, виновные в совершении таких деяний и (или) причастные к их совершению, должны быть привлечены к ответственности,

учитывая изменения, произошедшие в содержании терроризма, масштабах и характере террористических актов, и важность активизации сотрудничества,

понимая необходимость наращивания усилий против терроризма и вновь подтверждая, что все меры по предупреждению терроризма и борьбы с ним должны приниматься при соблюдении верховенства права и демократических ценностей, основных прав и свобод человека, а также норм международного права,

осознавая, что только совместными усилиями можно добиться эффективного предупреждения терроризма и борьбы с ними, договорились о нижеследующем:

Статья 1

Настоящая Конвенция заключается с целью повышения эффективности сотрудничества против терроризма.

Статья 2

1.Для целей настоящей Конвенции, используемые в ней термины и понятия означают:

1) "Сторона" - государство-участник настоящей Конвенции;

2) "терроризм" - идеология насилия и практика воздействия на принятие решения органами власти или международными организациями путем совершения либо угрозы совершения насильственных и (или) иных преступных действий, связанных с устрашением населения и направленных на причинение ущерба личности, обществу и государству;

3) "террористический акт" - деяние, связанное с устрашением населения и создающее опасность жизни и здоровью человека, направленное на причинение значительного имущественного ущерба, либо наступление экологической катастрофы или иных тяжких последствий, для достижения политических, религиозных, идеологических и иных целей путем воздействия на принятие решения органами власти или международными организациями, а также угроза совершения указанных действий;

4) "террористическая организация":

а) преступная группа, незаконное вооруженное формирование, банда. преступное сообщество, создаваемые для совершения преступлений и (или) совершающие преступления, охватываемые настоящей Конвенцией;

б) юридическое лицо, от имени, по указанию или в интересах которого осуществляется планирование, организация, подготовка и совершение хотя бы одного из преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией;

5) "юридическое лицо" - организация, которая создана и осуществляет деятельность в порядке, установленном национальным законодательством Сторон.

2. Настоящая статья не наносит ущерба какому-либо международному договору или национальному законодательству любой из Сторон, которые содержат или могут содержать положение о более широком применении терминов и понятий, используемых в настоящей статье.

Статья 3

Настоящая Конвенция применяется в случае, когда выявление, предупреждение и расследование преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, затрагивают юрисдикцию более чем одной Стороны.

Статья 4

Стороны осуществляют свои права и обязательства согласно настоящей Конвенции в соответствии с принципами суверенного равенства, территориальной целостности государств и невмешательства во внутренние дела других государств.

Статья 5

1. Стороны принимают необходимые меры для того, чтобы установить свою юрисдикцию в отношении преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, если:

1) преступление совершено на территории этой Стороны;

2) преступление совершено на борту судна под флагом этой Стороны или на борту воздушного судна, зарегистрированного в соответствии с законами этой Стороны;

3) преступление совершено гражданином этой Стороны.

2. Каждая Сторона может также установить свою юрисдикцию в отношении преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, если:

1) преступление было направлено или привело к совершению террористического акта на территории или в отношении гражданина этой Стороны;

2) преступление было направлено или привело к совершению террористического акта в отношении объекта этой Стороны за рубежом, включая помещения дипломатических представительств и консульских учреждений;

3) преступление было направлено или привело к совершению террористического акта с целью принудить эту Сторон к совершению или не совершению каких-либо действий;

4) преступление совершено лицом без гражданства, постоянно проживающим на территории этой Стороны;

5) преступление совершено на борту судна, эксплуатируемого этой Стороной.

3. Каждая Сторона принимает такие меры, которые могут потребоваться для установления своей юрисдикции в отношении преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, в случае, если предполагаемый преступник находится на ее территории и она не выдает его той или иной Стороне.

4. Настоящая Конвенция не исключает осуществления любой уголовной юрисдикции в соответствии с национальным законодательством Стороны.

5. Если более чем одна Сторона претендует на юрисдикцию в отношении преступления, охватываемого настоящей Конвенцией, соответствующие Стороны при необходимости проводят консультации.

Статья 6

1. Сотрудничество, предусмотренное настоящей Конвенцией, осуществляется определяемыми каждой из Сторон компетентными органами.

2. При сдаче документа о ратификации настоящей Конвенция или уведомления о присоединении к ней Сторона предоставляет депозитарию перечень своих компетентных органов, ответственных за выполнение настоящей Конвенции, который депозитарий препровождает другим Сторонам. Стороны незамедлительно сообщают депозитарию обо всех изменениях в перечне своих компетентных органов, о чем депозитарий уведомляет другие Стороны.

3. Компетентные органы Сторон по вопросам, предусмотренным настоящей Конвенцией, взаимодействуют друг с другом непосредственно в пределах своих полномочий. Территориальные и иные подразделения компетентных органов Сторон в целях выполнения настоящей Конвенции могут устанавливать непосредственные контакты в порядке, определяемом компетентными органами Сторон.

4. Взаимодействие между компетентными органами Сторон осуществляется в двустороннем и многостороннем форматах на основании запроса об оказании содействия, а также путем информирования по инициативе компетентного органа одной из Сторон.

5. В процессе взаимодействия могут быть использованы дипломатические каналы, каналы Международной организации уголовной полиции или Исполнительного комитета Региональной антитеррористической структуры Шанхайской организации сотрудничества.

Статья 7

1. Стороны поощряют межрелигиозный и межкультурный диалог, охватывающий, где это необходимо, неправительственные организации и другие институты гражданского общества, при условии соблюдения национального законодательства в целях предупреждения ситуаций напряженности, которые могут привести к совершению преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией.

2. Каждая Сторона в соответствии с основополагающими принципами её правовой системы разрабатывает и осуществляет меры на национальном уровне по противодействию терроризму, которые могут включать:

1) периодическую оценку правовых документов, регулирующих противодействие терроризму, и практических мер с точки зрения их эффективности;

2) взаимодействие с соответствующими международными и региональными организациями з разработке и осуществлении мер по противодействию терроризму, включая проведение учений по пресечению террористических актов;

3) создание органа или органов, осуществляющих координацию деятельности соответствующих органов Стороны по противодействию терроризму;

4) повышение профессионального уровня сотрудников правоохранительных и иных органов, осуществляющих противодействие терроризму, а также надлежащее финансовое, материальное я иное обеспечение деятельности этих органов и их сотрудников;

5) выплату надлежащего вознаграждения лицам, оказывающим содействие государственным органам в предупреждении и пресечении преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, и установлении лиц, готовящих или совершивших такие преступления;

6) законодательное определение ограничений, введение которых допустимо в целях предупреждения террористических актов;

7) улучшение защиты физических лиц и объектов, включающее повышение эффективности сотрудничества правоохранительных органов с соответствующими юридическими лицами, внедрение стандартов, предназначенных для повышения защищенности физических лиц и объектов;

8) защиту потерпевших, свидетелей и иных участников уголовного судопроизводства, а также, при необходимости, иных лиц по вопросам противодействия терроризму;

9) создание и внедрение критериев идентификации физических и юридических лиц, причастных к совершению преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией;

10) обеспечение юридических лиц достаточными возможностями по оказанию помощи государству в предупреждении и выявлении готовящихся или совершаемых преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, на их объектах;

11) оказание содействия участию неправительственных организаций, отдельных групп и лиц в противодействии терроризму и в формировании в обществе неприятия терроризма;

12) просвещение общественности об опасности терроризма и его негативных последствиях, а также об ответственности за совершение преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией;

13) обеспечение возможности населению информировать государственные органы, в том числе анонимно, о любых деяниях, которые могут рассматриваться в качестве преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией.

3. Стороны могут принимать более строгие меры, чем те, которые предусмотрены настоящей Конвенцией.

Статья 8

Стороны с учетом основополагающих принципов своих правовых систем принимают необходимые законодательные и иные меры по противодействию финансированию терроризма, которые, в частности, включают:

1) регистрацию данных о клиентах, финансовых операциях и хранение этих сведений;

2) представление в уполномоченные Стороной органы сведений о подозрительных и экономически нецелесообразных операциях и сделках;

3) приостановление по предписанию правоохранительных или иных определенных Стороной органов финансовых операций, имеющих незаконный. подозрительный или экономически нецелесообразный характер;

4) представление сведений и документов по запросам суда, органов прокуратуры, предварительного расследования и иных уполномоченных Стороной органов.

Статья 9

1. Стороны принимают необходимые законодательные меры для того, чтобы признать в качестве уголовно наказуемых следующие умышленные деяния:

1) террористический акт;

2) какое-либо деяние, признаваемое как преступление в одном из международных договоров в области противодействия терроризму, участниками которых являются все Стороны;

3) создание и использование юридического лица в целях планирования, организации, подготовки и совершения хотя бы одного из преступлений, сказанных в подпунктах 1, 2 и 4-10 настоящего пункта, или создание для таких же целей преступной группы, незаконного вооруженного формирования, банды, преступного сообщества;

4) публичные призывы к терроризму или публичное оправдание терроризма, то есть распространение какого-либо обращения к общественности целях побуждения к совершению хотя бы одного из преступлений, указанных подпунктах 1-3 и 5-10 настоящего пункта, либо публичные заявления о признании терроризма нуждающимся в поддержке и подражании;

5) вербовка или иные способы привлечения лиц для участия в подготовке либо совершении хотя бы одного из преступлений, указанных в подпунктах 1 -4 и 6-10 настоящего пункта;

6) подготовка лиц для совершения или содействия в совершении хотя бы одного из преступлений, указанных в подпунктах 1-5 и 7-10 настоящего пункта;

7) участие в террористической организации;

8) финансирование терроризма, то есть сбор либо предоставление средств и финансовых услуг, заведомо предназначенных для финансирования деятельности по организации, подготовке и совершению хотя бы одного из вступлений, указанных в подпунктах 1-7, 9 и 10 настоящего пункта, либо обеспечения деятельности террористической организации;

9) обеспечение лиц оружием, взрывчатыми веществами и другими средствами для совершения преступлений, указанных в подпунктах 1-8 и 10 настоящего пункта;

10) предоставление лицам, подозреваемым или обвиняемым в совершении какого-либо из преступлений, указанных в подпунктах 1-9 настоящего пункта, укрытия, финансовой помощи и содействия в побеге, а также дача ложных показаний в отношении их.

2. Стороны могут в соответствии со своим национальным законодательством признавать также уголовно наказуемым деянием умышленные укрывательство, транспортировку, покупку или посредничество при продаже имущества, принадлежащего лицам, подозреваемым или обвиняемым в совершении какого-либо из преступлений, указанных в пункте 1 настоящей статьи.

3. Деяния, указанные в подпунктах 3-10 пункта 1 настоящей статьи, являются преступлениями независимо от фактического совершения террористического акта или осознания вербуемым и (или) обучаемым лицом террористического характера своих действий.

4. Стороны Также обязаны принять необходимые законодательные меры для того, чтобы определить в качестве уголовно наказуемого деяния соучастие, приготовление и покушение на совершение какого-либо преступления. предусмотренного пунктом 1 настоящей статьи.

Статья 10

1. Стороны принимают необходимые законодательные и иные меры с учетом своих правовых принципов для того, чтобы не допускать на своей территории причастности юридических лиц к деяниям, являющимся хотя бы одним из преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией.

2. Каждая Сторона принимает такие меры, какие могут потребоваться для установления ответственности юридических лиц за случаи их причастности хотя бы к одному из преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией.

3. При условии соблюдения правовых принципов Сторон ответственность юридических лиц может быть уголовной, гражданско-правовой или административной.

4. Установление ответственности юридических лиц не исключает уголовной ответственности физических лиц, участвующих в его деятельности, совершивших преступления, охватываемые настоящей Конвенцией.

5. Стороны обеспечивают применение в отношении юридических лиц, привлекаемых к ответственности за причастность к преступлениям. охватываемым настоящей Конвенцией, в частности, таких мер, как:

1) предупреждение;

2) штраф;

3) конфискация имущества юридического лица;

4) приостановление деятельности юридического лица;

5) запрет на отдельные виды деятельности юридического лица;

6) ликвидация юридического лица.

6. Стороны принимают законодательные меры, позволяющие признавать юридическое лицо террористической организацией и ликвидировать его по решению суда или иного уполномоченного национальным законодательством Стороны органа, когда юридическим лицом осуществляется планирование, организация, подготовка и совершение деяний, образующих хотя бы одно из преступлений, "охватываемых настоящей Конвенцией. Такие же меры могут быть приняты в случаях, если планирование, организация, подготовка и совершение преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, осуществляются лицом, контролирующим реализацию юридическим лицом его прав и обязанностей.

7. Положения настоящей статьи распространяются на случаи причастности к преступлениям, охватываемым настоящей Конвенцией, структурных подразделений (представительств, филиалов) иностранных юридических лиц, действующих на территории Стороны.

Статья 11

1. Стороны рассматривают деяния, охватываемые настоящей Конвенцией, в качестве преступлений, влекущих выдачу, а также передачу осужденных и оказание правовой помощи.

2. В любом договоре о выдаче, действующем между любыми Сторонами, преступления, охватываемые настоящей Конвенцией, рассматриваются как преступления, влекущие выдачу. Стороны обязуются признать такие преступления в качестве преступлений, влекущих выдачу, во всех договорах о выдаче, которые будут впоследствии заключаться между ними.

3. В случае если Сторона, которая обусловливает выдачу наличием договора, получает запрос о выдаче от другой Стороны, с которой она не имеет договора о выдаче, запрашиваемая Сторона рассматривает настоящую Конвенцию в качестве правового основания для выдачи в связи с преступлениями, охватываемыми настоящей Конвенцией. Выдача осуществляется с соблюдением других условий, предусмотренных законодательством запрашиваемой Стороны.

4. Стороны, не обусловливающие выдачу наличием договора, рассматривают в отношениях между собой преступления, охватываемые настоящей Конвенцией, в качестве преступлений, влекущих выдачу, с соблюдением условий, предусмотренных законодательством запрашиваемой Стороны.

5. Когда применительно к вопросам выдачи и правовой помощи требуется соблюдение принципа обоюдного ’признания соответствующего деяния преступлением, этот принцип считается соблюденным независимо от того, включает ли законодательство запрашиваемой Стороны соответствующее деяние в ту же категорию преступлений или описывает ли оно его с помощью таких же терминов, как запрашивающая Сторона, если данное деяние, в связи с которым запрашивается правовая помощь или выдача, признано уголовно наказуемым в соответствии с национальным законодательством Сторон.

6. Преступления, охватываемые настоящей Конвенцией, для целей выдачи рассматриваются как совершенные на территории соответствующей Стороны независимо от места фактического совершения этих преступлений в пределах юрисдикции данной Стороны, установленной в соответствии со статьей 5 настоящей Конвенции.

7. Определение преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, и оснований ответственности юридических лиц, причастных к их совершению, входит в сферу национального законодательства Сторон.

8. По запросу Стороны, вынесшей приговор, или Стороны, гражданином которой является лицо, осужденное хотя бы за одно из преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, это лицо с его согласия может передаваться на основании действующих договоров или взаимной договоренности для отбывания наказания Стороне, гражданином которой оно является.

9. Если запрашиваемая Сторона, на территории которой находится лицо, совершившее хотя бы одно из преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, не выдает такое лицо лишь на том основании, что оно является ее гражданином, то эта Сторона обязана на основании имеющихся у нее материалов, в том числе материалов уголовного дела, переданных запрашивающей Стороной, осуществить уголовное преследование данного лица в соответствии со своим законодательством.

Статья 12

1. В целях предупреждения терроризма и борьбы с ним компетентные органы Сторон по запросу или по своей инициативе предоставляют друг другу информацию (документы, материалы, иные данные) о вопросах, охватываемых настоящей Конвенцией.

2. Информация, указанная в пункте 1 настоящей статьи, предоставляется по запросу компетентного органа запрашивающей Стороны при условии, что она не будет передана кому бы то ни было без предварительного письменного согласия компетентного органа запрашиваемой Стороны.

3. Компетентные органы Сторон не разглашают факт запроса и его содержание и используют его только в целях выполнения запроса, если это оговорено компетентными органами запрашивающей Стороны, а также обеспечивают конфиденциальность переданных запрашиваемой Стороной сведений и используют их лишь в той мере, которая необходима для осуществления расследования, судебного разбирательства или для выполнения процедур, предусмотренных запросом.

Статья 13

1. Исполнение запроса осуществляется на основании настоящей Конвенции и законодательства запрашиваемой Стороны.

2. По запросу компетентного органа запрашивающей Стороны при его исполнении может быть применено законодательство этой Стороны, если иное не установлено законодательством запрашиваемой Стороны. Применение законодательства запрашивающей Стороны не должно наносить ущерб суверенитету и национальной безопасности запрашиваемой Стороны.

Статья 14

1. Запрос составляется в письменной форме и должен содержать:

1) наименование компетентных органов запрашивающей и запрашиваемой Сторон;

2) предмет и основание запроса;

3) существо дела, включая относящиеся к делу факты (дата, месте и обстоятельства преступления), по которым проводятся оперативно-розыскные мероприятия, расследование или судебное разбирательство;

4) тексты соответствующих нормативных правовых актов или, если это невозможно, изложение их положений, а также заявление о том, что запрашиваемая мера или любая другая мера, ведущая к аналогичным результатам, может быть принята на территории запрашивающей Стороны в соответствии с ее законодательством;

5) указание о степени его ограничения доступа, если это необходимо.

2. Запрос о применении мер ответственности в отношении юридических лиц кроме информации, указанной в пункте 1 настоящей статьи, должен содержать:

1) наименование юридического лица, информацию о его месте нахождения, юридический адрес, данные о руководителях;

2) меры ответственности;

3) данные о конкретной процедуре, которой по запросу запрашивающей Стороны было бы желательно следовать;

4) информацию об имуществе, которое может быть подвергнуто аресту или конфискации (его местонахождение, связи с соответствующим преступлением, а также любые имеющиеся сведения о правах других лиц на это имущество);

5) заверенную копию решения суда или иного компетентного органу запрашивающей Стороны и изложение оснований для этого решения;

6) изложение фактов, на которых основывается запрашивающая Сторона, и которые должны быть достаточными для того, чтобы запрашиваемая Сторона могла ставить вопрос о принятии решения для исполнения на основе своего законодательства.

3. В случае запроса о проведении допроса лиц в качестве подозреваемых или обвиняемых к нему должны прилагаться заверенные копии необходимых материалов уголовного дела.

4. Запрашиваемая Сторона информирует запрашивающую Сторону не позднее 30 дней со дня поступления запроса, если в каждом конкретном случае не будет согласовано иное:

1) о действиях, предпринятых по запросу и их результате;

2) о любых обстоятельствах, препятствующих исполнению запроса или существенно задерживающих его исполнение.

5. Запрашивающая Сторона безотлагательно информирует запрашиваемую Сторону:

1) о пересмотре решения или других обстоятельствах, в связи с которыми решение о применении мер ответственности в отношении юридических лиц полностью или частично утрачивает силу;

2) об изменениях, в силу которых действия в соответствии с настоящей Конвенцией становятся неоправданными.

6. Сторона, ходатайствующая о применении мер _ ответственности на основании одного и того же решения в отношении юридического лица перед несколькими Сторонами, уведомляет об этом все Стороны, заинтересованные в исполнении данного решения.

Статья 15

1. Компетентные органы Сторон исполняют запрос:

1) о выдаче лица для привлечения к уголовной ответственности или исполнения приговора суда;

2) о проведении оперативно-розыскных мероприятий;

3) о производстве отдельных процессуальных действий, в частности:

а) экспертиз;

б) допросов подозреваемых, обвиняемых, свидетелей, потерпевших и других лиц;

в) обысков, выемок;

г) передаче вещественных доказательств;

д) наложении ареста на имущество;

е) вручении и пересылке документов;

ж) других действий, относящихся к их компетенции;

4) об обеспечении доказательств;

5) о применении мер ответственности в отношении юридических лиц;

6) об установлении места нахождения физических лиц, подозреваемых в совершении хотя бы одного из преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией;

7) об установлении места нахождения имущества, подлежащего конфискации;

8) по другим обстоятельствам и вопросам, входящим в сферу применения настоящей Конвенции.

Статья 16

1. Запрос подписывается руководителем компетентного органа запрашивающей, Стороны или лицами, их замещающими, и (или) скрепляется гербовой печатью.

2. В безотлагательных случаях запрос может передаваться устно, но не позднее чем через 72 часа запрос и прилагаемые документы должны быть подтверждены письменно, при необходимости с использованием технических средств передачи текста.

3. В случае возникновения сомнений в подлинности запроса или его содержания может быть запрошено их дополнительное подтверждение или разъяснение.

4. В случае множественности запросов, поступивших в соответствии с настоящей Конвенцией и затрагивающих одни и те же обстоятельства, запрашиваемая Сторона самостоятельно определяет, какой из запросов подлежит первоочередному исполнению.

5. Если исполнение запроса не входит в компетенцию компетентного органа запрашиваемой Стороны, то он безотлагательно передает запрос другому органу своего государства, компетентному его исполнить, и незамедлительно уведомляет об этом компетентный орган запрашивающей Стороны.

6. Компетентный орган запрашиваемой Стороны может запросить дополнительные сведения, необходимые, по его мнению, для исполнения запроса.

Статья 17

1. Компетентный орган запрашиваемой Стороны может отсрочить принятие мер по запросу, если эти меры могут нанести ущерб проведению оперативно-розыскных мероприятий, расследованию или судебному разбирательству, осуществляемому компетентными органами запрашиваемой Стороны.

2. Компетентный орган запрашиваемой Стороны может отказать в исполнении запроса, если это может нанести ущерб суверенитету, национальной безопасности или противоречит законодательству запрашиваемой Стороны.

3. Прежде, чем отказать или отсрочить исполнение запроса, компетентный орган запрашиваемой Стороны в случае необходимости консультируется с компетентным органом запрашивающей Стороны, направившим запрос.

4. В случае отсрочки или отказа в исполнении запроса, компетентный орган запрашиваемой Стороны безотлагательно информирует об этом инициатора запроса с обязательным указанием причин такого решения.

Статья 18

1. Сторона, осуществляющая уголовное преследование лиц, подозреваемых или обвиняемых в совершении преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, и установившая, что эти лица находятся на территории другой Стороны, может после получения разрешения -компетентных органов этой Стороны направить своих сотрудников на территорию запрашиваемой Стороны для участия в соответствующих оперативно-розыскных мероприятиях и следственных действиях.

2. Направленные сотрудники компетентных органов запрашивающей Стороны могут участвовать в оперативно-розыскных мероприятиях и следственных действиях на территории запрашиваемой Стороны в соответствии с законодательством запрашиваемой Стороны и международными договорами, участниками которых являются Стороны.

3. Запрашиваемая Сторона определяет порядок выдачи разрешений для участия сотрудников запрашивающей Стороны в оперативно-розыскных мероприятиях и следственных действиях на основании запроса, оформленного в соответствии со статьями 14- 18 настоящей Конвенции.

4. В случае направления сотрудников компетентных органов для участия в оперативно-розыскных мероприятиях и следственных действиях дополнительно в запросе о направлении должны содержаться следующие сведения:

1) данные о направленных сотрудниках;

2) цель командирования, перечень оперативно-розыскных мероприятий и следственных действий, порядок я сроки их исполнения;

3) в случае использования транспорта, сведения о нем, включая вид транспортных средств, их количество и регистрационные номера;

4) другая необходимая информация.

5. Решение по запросу принимается компетентным органов запрашиваемой Стороны, не позднее 5 дней с даты поступления запроса, о чем сообщается незамедлительно компетентному органу запрашивающей Стороны. Такое решение может быть оговорено условиями, определенными компетентным органом запрашиваемой Стороны.

6. Если запрос на получение разрешения составлен без учета требований, указанных в пункте 4 настоящей статьи, или информация представлена не в полном объеме, то компетентный орган запрашиваемой Стороны вправе запросить дополнительные данные.

7. Сотрудники компетентных органов запрашивающей Стороны, прибывшие в установленном порядке на территории, запрашиваемой Стороной, выполняют свои функции согласно законодательству Стороны пребывания и условиям, регламентирующим их пребывание и выполнение задания.

8. Сотрудники компетентных органов запрашивающей Стороны. участвующие на территории запрашиваемой Стороны в оперативно-розыскных мероприятиях и следственных действиях, проводимых сотрудниками компетентных органов запрашиваемой Стороны, обязаны:

1) соблюдать законодательство Стороны, на территории которой они находятся, а также подчиняться законным требованиям органов Стороны пребывания";

2) предоставлять запрашиваемой Стороне полученную ими информацию.

9. Участие в оперативно-розыскных мероприятий и следственных действиях прекращается, как только компетентный орган Стороны, на территории которой они осуществляются, выдвинет об этом требование.

10. По положениям, предусмотренным настоящей статьей, Стороны могут заключать между собой отдельные соглашения.

Статья 19

Доказательства, полученные компетентными органами запрашиваемой Стороны в результате исполнения запроса в соответствии с ее законодательством, имеют такое же доказательственное значение и в запрашивающей Стороне.

Статья 20

1.При исполнении решения о конфискации имущества физических или юридических лиц, причастных к совершению преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, запрашиваемая Сторона признает судебное решение, вынесенное запрашивающей Стороной в отношении прав третьих лиц.

2. В таком признании может быть отказано в одном из следующих случаев:

1) если третьи лица не имели достаточных возможностей, чтобы заявить о своих правах;

2) если третьи лица однозначно и обоснованно заявляют о своих правах;

3) если решение противоречит решению, уже вынесенному запрашиваемой Стороной по этому же вопросу;

4) если решение противоречит законодательству запрашиваемой Стороны;

5) если решение было вынесено вопреки положениям, касающимся исключительной юрисдикции, предусмотренной законодательством запрашиваемой Стороны.

Статья 21

1. Документы, направляемые в соответствии с настоящей Конвенцией, освобождаются от всех формальностей по их легализации.

2. Документы, которые на территории одной из Сторон выданы или засвидетельствованы компетентным органом либо специально на то уполномоченным лицом в пределах его компетенции и по установленной форме, а также скреплены гербовой печатью, принимаются на территориях всех других Сторон без какого-либо специального удостоверения.

3. Документы, которые на территории одной из Сторон рассматриваются как официальные документы, имеют на территориях других Сторон доказательную силу официальных документов.

Статья 22

1. Компетентные органы Сторон по вопросам, входящим в сферу охвата настоящей Конвенции, могут направлять официальные документы по физическим и юридическим лицам, находящимся на территории другой Стороны, по дипломатическим канатам либо иным способом, а также через компетентные органы другой Стороны.

2. Компетентные органы Сторон по вопросам, входящим в сферу охвата настоящей Конвенции, оказывают друг другу помощь во вручении официальных документов физическим и юридическим лицам.

Статья 23

Стороны принимают необходимые меры по недопущению предоставления статуса беженца и подтверждающих его документов лицам, причастным к преступлениям, охватываемым настоящей Конвенцией.

Статья 24

1. Сторона принимает по запросу другой Стороны необходимые меры обеспечения ответственности юридического лица, причастного к преступлениям, охватываемым настоящей Конвенцией, в частности:

1) наложение ареста на имущество, которое впоследствии может стать объектом конфискации;

2) приостановление (замораживание) финансовых операций;

3) приостановление отдельных видов деятельности юридического лица (радио и телевещания, издания средств массовой информации, в том числе электронных).

2. Меры, предусмотренные пунктом 1 настоящей статьи, осуществляются в соответствии с законодательством запрашиваемой Стороны и настоящей Конвенцией.

3. Прежде, чем отменить меры, предусмотренные настоящей Конвенцией, запрашиваемая Сторона предоставляет запрашивающей Стороне право изложить свои доводы в пользу выполнения этой меры.

Статья 25

1. Сторона, получившая запрос, связанный с применением мер ответственности в отношении юридического лица (его структурного подразделения), причастного к совершению хотя бы одного из преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией, и находящегося или имеющего имущество, или осуществляющего деятельность на ее территории:

1) либо исполняет решение суда или иного компетентного органа запрашивающей Стороны о применении запрашиваемых мер ответственности;

2) либо на основании фактов и выводов, представленных в решении запрашивающей Стороны, осуществляет судебное разбирательство в соответствии со своим законодательством о применении запрашиваемых мер ответственности.

2. Меры ответственности в отношении юридического лица применяются в соответствии с законодательством запрашиваемой Стороны.

Статья 26

Стороны в соответствии с национальным законодательством в целях обеспечения конфискации принимают меры для того, чтобы:

1) налагать арест на денежные средства, ценные бумаги, ценности, оружие, его составляющие (запасные) части, боеприпасы, взрывчатые вещества и иное имущество, предназначенное для использования (или использовавшееся) в качестве орудия совершения преступлений, или для финансирования одного из преступлений, охватываемых настоящей Конвенцией;

2) обеспечивать изъятие денежной суммы, соответствующей стоимости такого имущества, если арест имущества, указанного в настоящей статье, невозможен.

Статья 27

1. Запрос, связанный с конфискацией имущества физических или юридических лиц, направленный в соответствии с настоящей Конвенцией, не затрагивает право запрашиваемой Стороны исполнить свое решение о конфискации в отношении имущества этих же физических или юридических лиц.

2. Общая стоимость конфискуемого по запросу имущества не может превышать сумму, указанную в решении о конфискации. Если та или иная Сторона приходит к выводу, что это может произойти, то Стороны проводят консультации с целью недопущения таких последствий.

3. Оставшееся после удовлетворения требований кредиторов имущество юридического лица, ликвидируемого по основаниям, предусмотренным настоящей Конвенцией, также подлежит конфискации.

4. Сторона, конфисковавшая по запросу имущество, обеспечивает его сохранность и распоряжается конфискованным имуществом в соответствии со своим законодательством.

5. Конфискованное имущество или денежная сумма, соответствующая стоимости такого имущества, может быть по согласованию соответствующих Сторон передано полностью или частично Стороне, которой вынесено решение о конфискации.

Статья 28

Стороны самостоятельно несут расходы, связанные с выполнением ими настоящей Конвенции, если не будет согласован иной порядок.

Статья 29

1. Если подается иск о возмещении ущерба, нанесенного неправомерным действием или бездействием в связи с сотрудничеством в соответствии с настоящей Конвенцией, Стороны рассматривают возможность проведения консультаций друг с другом с целью договориться о распределении сумм, подлежащих уплате в счет возмещения этого ущерба.

2. Сторона, которой предъявлен иск о возмещении ущерба, информирует об этом другие заинтересованные Стороны.

Статья 30

Настоящая Конвенция не ограничивает права Сторон заключать другие международные договоры по вопросам, являющимся предметом настоящей Конвенции и не противоречащим ее целям и объекту, а также не затрагивает права и обязанности Сторон, вытекающие из иных международных договоров, участниками которых они являются.

Статья 31

1. Настоящая Конвенция заключается на неопределенный срок.

2. Настоящая Конвенция подлежит ратификации подписавшими ее государствами. Ратификационные грамоты сдаются на хранение депозитарию. Конвенция вступает в силу на тридцатый день с даты сдачи на хранение депозитарию четвертой ратификационной грамоты.

3. Для Стороны, ратифицировавшей настоящую Конвенцию после даты сдачи на хранение депозитарию четвертой ратификационной грамоты, она вступает в силу на тридцатый день с даты сдачи на хранение депозитарию своей ратификационной грамоты.

4. Депозитарием настоящей Конвенции является Секретариат Шанхайской организации сотрудничества.

Статья 32

1. Настоящая Конвенция открыта для присоединения других государств, разделяющих ее положения, с согласия всех государств-членов Шанхайской организации сотрудничества путем передачи депозитарию уведомления о таком присоединении.

2. Для присоединяющегося государства настоящая Конвенция вступает в силу на тридцатый день с даты сдачи на хранение депозитарию уведомления о присоединении.

Статья 33

Настоящая Конвенция в соответствии со статьей 102 Устава Организации Объединенных Наций подлежит регистрации в Секретариате Организации Объединенных Наций.

Статья 34

В настоящую Конвенцию могут быть внесены изменения и дополнения, являющиеся ее неотъемлемой частью, которые оформляются отдельными протоколами. Изменения и дополнения могут быть предложены любой из Сторон путем передачи соответствующего уведомления депозитарию, который незамедлительно направляет их на рассмотрение другим Сторонам.

Статья 35

Каждая Сторона может выйти из настоящей Конвенции, направив письменное уведомление об этом депозитарию не менее чем за шесть месяцев до предполагаемой даты выхода. В течение тридцати дней с даты получения уведомления о выходе, депозитарий извещает об этом другие Стороны.

Статья 36

В случае возникновения между Сторонами споров и разногласий, связанных с применением или толкованием положений настоящей Конвенции, заинтересованные Стороны разрешают их путем консультаций и переговоров.

Статья 37

1. Рабочими языками при осуществлении сотрудничества Сторон в рамках настоящей Конвенции являются русский и китайский языки.

2. Подлинный экземпляр настоящей Конвенции сдается на хранение депозитарию, который рассылает заверенные копии настоящей Конвенции всем подписавшим ее государствам.

Совершено в городе Екатеринбург 16 июня 2009 года в одном экземпляре на русском и китайском языках, причем оба текста имеют одинаковую юридическую силу.

     За Республику Казахстан

     За Китайскую Народную Республику

     За Кыргызскую Республику

     За Российскую Федерацию

     За Республику Таджикистан

     За Республику Узбекистан

 

Оговорка Республики Узбекистан к Конвенции Шанхайской организации сотрудничества против терроризма

Положения Конвенции, в части возможности применения конфискации имущества юридических и физических лиц как меры уголовного наказания, в Республике Узбекистан не применяются, как несоответствующие ее национальному законодательству.

За Республику Узбекистан