Конвенсияи манъи истифода, захирасозӣ, истеҳсол ва таҳвили минаҳои зидди қушуни пиёдагард ва нобудсозии онҳо аз 18 сентябри соли 1997
Маҷлиси намояндагони Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон 30 апрели соли 2003 тасдиқ намуд.
Муқаддима
Давлатҳои аъзо,
ба азми қатъи ҷиҳати хотима бахшидан ба азобу бадбахтиҳое, ки таркиши минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард меорад ва ҳар ҳафта садҳо одамон, асосан бегуноҳон - шахсони ғайринизоми ва шаҳрвандони ҳифзнашуда ва дар навбати аввал кӯдаконро нобуд ва маҷрӯҳ месозад, ба рушди иқтисоди ва барқарорсози монеъ мегардад, ба ватан баргаштани гурезагон ва шахсони дар дохили кишвар ба дигар маҳал кӯчонидашударо мушкил месозад ва дар тӯли солҳои зиёди баъди гузоштани онҳо дигар оқибатҳои вазнин меоранд,
бо зарур донистани андешидани тамоми чораҳо, то ки ба тарзи самаранок ва ҳамоҳанг ба ҳалли вазифаи мураккаби тоза кардани минаҳои зидди қӯшуни пиёдагарди дар тамоми ҷаҳон гузошташуда мусоидат кардан ва таъмин намудани нобудсозии онҳо,
бо хоҳиши ҳадди аксар мусоидат намудан ба саъю кӯшишҳо баҳри нигоҳубин ва офиятбахши, аз ҷумла ҳамгироии иҷтимоии шахсони аз минаҳо зарардида,
бо эътирофи он, ки манъи пурраи минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард чораи муҳими таҳкими бовари хоҳад буд,
бо ҷонибдори аз қабули Протоколи 3 майи соли 1996 ислоҳшуда оид ба манъ ё маҳдуд сохтани истифодаи минаҳо, мина-қапқонҳо ва дигар дастгоҳҳо (-и тарканда), ки ба Конвенсияи манъ ё маҳдуд сохтани истифодаи навъҳои мушаххаси силоҳи муқаррари, ки метавонанд расонандаи зиёни фавқулодда ё дорои таъсири ғайриинтихоби ҳисобида шаванд замима гардидааст, инчунин тамоми давлатҳоеро, ки ҳанӯз ин Протоколро тасдиқ накардаанд, ба ҳарчи зудтар тасдиқ кардани он даъват намуда,
ҳамчунин бо ҷонибдори аз резолютсияи 51/45 S Ассамблеяи Генералии Созмони Милали Муттаҳид аз 10 декабри соли 1996, ки дар он аз тамоми давлатҳо қотеона даъват шудааст, дар мавриди созишномаи байналмилалии самараноки дорои эътибори ҳатмии ҳуқуқи оид ба манъи истифода, захирасози, истеҳсол ва таҳвили минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард фаъолона кор кунанд.
минбаъд бо ҷонибдори аз тадбирҳои солҳои охир андешидашуда - чи дар асоси якҷониба ва чи дар асоси бисёрҷониба - бо мақсади манъ, маҳдуд ё муваққатан қатъ намудани истифода, захирасози, истеҳсол ва таҳвили минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард,
бо таъкид аз нақшаи афкори ҷомеа дар таҳкими принсипҳои башардӯсти, ки даъват баҳри пурра манъ намудани минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард гувоҳи он мебошад ва бо хотирнишон намудан аз кӯшишҳое, ки бо ин мақсад Ҳаракати байналмилалии Салиби Сурх ва Ҳилоли Аҳмар, Созмони байналмилали оид ба манъи минаҳои замини ва бисёр дигар ташкилотҳои ғайриҳукумати дар тамоми ҷаҳон ба харҷ медиҳанд,
бо истинод ба Эъломияи Оттава аз 5 октябри соли 1996 ва Эъломияи Брюссел аз 27 июни соли 1997, ки дар онҳо қотеона аз ҷомеаи ҷаҳони даъват шудааст, созишномаи байналмилалии дорои эътибори ҳатмии ҳуқуқи оид ба манъи истифода, захирасози, истеҳсол ва таҳвили минаҳои зидди қӯшуни пиёдагардро ба имзо расонанд,
бо таъкид аз зарурати таъмини ҳароҳшавии тамоми давлатҳо ба ин Конвенсия ва бо азми қатъи ҷиҳати фаъолона мусоидат намудан баҳри ба он додани хислати умуми дар тамоми форумҳои (анҷуманҳои) марбута, аз ҷумла Созмони Милали Муттаҳид, Конференсия оид ба халъи силоҳ, созмону иттиҳодияҳои минтақави ва конференсияҳо оид ба баррасии амали Конвенсияи манъ ё маҳдуд сохтани истифодаи навъҳои мушаххаси силоҳи муқаррари, ки метавонанд расонандаи зиёни фавулодда ё дорои таъсири ғайриинтихоби ҳисобида шаванд ва бо дарназардошти принсипи ҳуқуқи гуманитарии байналмилали, ки тибқи он ҳуқуқи тарафҳо дар низои мусаллаҳона ба интихоб намудани усул ва воситаҳои пешбурди ҷанг маҳдуд намебошад, принсипи дар низоъҳои мусаллаҳона манъ намудани истифодаи силоҳ, гулулаҳо (снарядҳо), воситаҳо ва усулҳои пешбурди ҷанг, ки метавонанд зиёни фавқулодда расонанд ё азоби зиёдати оранд, инчунин принсипе, ки дар асоси он дар байни шахсони ғайринизоми ва ҷангиён фарқ гузошта шавад,
ба мувофиқаи зайл расиданд:
Моддаи 1. Уҳдадориҳои умумӣ
1. Ҳар як давлати узв ӯҳдадор мешавад ҳеҷ гоҳ ва дар ягон ҳолатҳо:
а) минаҳои зидди қӯшуни пиёдагардро истифода набрад;
b) минаҳои зидди қӯшуни пиёдагардро ихтироъ, истеҳсол накунад, бо роҳҳои дигар ба даст наорад, захира накунад, нигоҳ надорад ва ба ҳеҷ кас, бевосита ё бавосита надиҳад;
с) ягон касро кӯмак, ҳавасманд накунад ва ба ягон тариқ ба амали намудани фаъолияте, ки тибқи ҳамин Конвенсия ба давлати узв манъ шудааст, таҳрик намояд.
2. Ҳар як давлати узв ӯҳдадор мешавад тамоми минаҳои зидди қӯшуни пиёдагардро нобуд созад ё нобудсозии онҳоро тибқи муқаррароти ҳамин Конвенсия таъмин намояд.
Моддаи 2. Мафҳумҳо
1. "Минаи зидди қӯшуни пиёдгард" - минае, ки барои таркидан аз ҳозир будан, наздик будан ё таъсири бевоситаи одам таъин гардида, метавонад як ё якчанд одамро маъюб, маҷрӯҳ ё кушад. Минаҳое, ки барои таркидан аз ҳозир будан, наздик будан ё таъсири мустақими воситаи ҳаракаткунанда, вале на одам, таъин гардидаанд ва дар айни ҳол бо ҷузъҳои ҷудонашаванда ҷиҳозонида шудаанд, наметавонанд ба гурӯҳи минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард мансуб дониста шаванд, танҳо аз он ҷиҳат, ки онҳо ин тавр ҷиҳозонида шудаанд.
2. "Мина" - лавозимоти ҷангие, ки барои гузоштан дар зери замин, дар замин ё дар сатҳи болоии замин ё дигар қабат ва барои таркиш аз ҳозир будан, наздик будан ё таъсири бевоситаи одам ё воситаи ҳаракаткуннада таъин гардидааст.
3. "Ҷузъи ҷудонашаванда" - асбобе, ки минаро муҳофизат мекунад; он ҷузъи мина буда, бо он алоқаманд аст, ба он пайваст шудааст ё дар зери он гузошта шудааст ва дар ҳолати кӯшиши ба он расидан ё бо тарзи дигар дидаю дониста ба он таҳрик намудан метаркад.
4. "Таҳвил" - на танҳо интиқоли ҷисмонии минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард ба қаламрави милли ё аз он, балки таҳвили ҳуқуқи моликият ба минаҳо ва назорати онҳоро мефаҳмонад, вале таҳвили қаламраверо, ки дар он минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард гузошта шудаанд, дар назар надорад.
5. "Минтақаи" мина гузошташуда" - қитъае, ки бинобар мавҷуд будани минаҳо ё эҳтимоли мавҷуд будани онҳо хатарнок мебошад.
Моддаи 3. Истисноҳо
1. Сарфи назар аз мавҷуд будани ӯҳдадориҳои умумии дар моддаи 1 баёнгардида, масъалаҳои нигоҳдори ё таҳвили миқдори муайяни минаҳои зидди қушуни пиёдагард бо мақсади таҳияи усулҳои ошкор намудани минаҳо, безарарсози ё нобудсозии минаҳо ва омӯзонии ин усулҳо ҳал гардидаанд. Миқдори чунин минаҳо набояд аз ҳаҷми ҳадди ақалле, ки барои ноил гардидан ба мақсадҳои дар боло зикршуда комилан кифоя аст, зиёд бошад.
2. Таҳвили минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард бо мақсади нобудсози иҷозат дода шудааст.
Моддаи 4. Нобудсозии минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард
Бо дарназардошти истисноҳои дар моддаи 3 пешбинигардида, ҳар давлати узв ӯҳдадор мешавад тамоми захираҳои минаҳои зидди қӯшуни пиёдагарди ба он тааллуқдошта ё моликияти он буда, ё ки онҳоеро, ки дар доираи ҳуқуқии он ё таҳти назорати он қарор доранд, дар мӯҳлатҳои кӯтоҳтарини имконпазир, вале на дертар аз гузаштани чор сол баъди барои ин давлати узв эътибор пайдо намудани ҳамин Конвенсия нобуд созад ё нобудсозии онҳоро таъмин намояд.
Моддаи 5. Нобудсозии минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард дар минтақаҳои мина гузошташуда
1. Ҳар як давлати узв ӯҳдадор мешавад тамоми минаҳои зидди қӯшуни пиёдагардро дар минтақаҳои мина гузошташудаи дар доираи ҳуқуқии он ё таҳти назорати он қарордошта дар мӯҳлатҳои кӯтоҳтарини имконпазир, вале на дертар аз гузаштани даҳ сол баъди барои ин давлати узв эътибор пайдо намудани ҳамин Конвенсия нобуд созад ё нобудсозии онҳоро таъмин намояд.
2. Ҳар як давлати узв тамоми кӯшишҳоро баҳри он равона месозад, ки тамоми минтақаҳои дар доираи ҳуқуқии он ё таҳти назорати он қарор дошта, ки дар онҳо, тавре маълум аст ё тахмин карда мешавад, ки минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард гузошта шудаанд, ошкор намояд ва баҳри он тадбирҳо меандешад, ки дар мӯҳлатҳои кӯтоҳтарини имконпазир тамоми ҷойҳои гузоштани минаҳои зидди қӯшуни пиёдагардро дар минтақаҳои дар доираи ҳуқуқии он ё таҳти назорати он қарордошта аз рӯи периметр ишора карда шаванд, зери назорат гирифта шаванд ва бо тавора ё дигар воситаҳо иҳота карда шаванд, то ки ҳақиқатан ин минтақаҳо ба шахсони ғайринизоми то даме, ки дар он ҷо тамоми минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард нобуд карда нашудаанд, дастрас набошанд.
Нишонаҳо бояд ҳадди ақал ба стандартҳое, ки дар Протоколи 3 майи соли 1996 ислоҳшуда оид ба манъ ё маҳдуд сохтани истифодаи минаҳо, мина-қапқонҳо ва дигар дастгоҳҳо (-и тарканда), ки ба Конвенсияи манъ ё маҳдуд сохтани истифодаи навъҳои мушаххаси силоҳи муқаррари, ки метавонанд расонандаи зиёни фавқулодда ё дорои таъсири гайриинтихоби ҳисобида шаванд замима гардидааст, мутобиқ бошанд.
3. Агар ин ё он давлати узв чунин шуморад, ки он наметавонад минаҳои зидди кӯшуни пиёдагарди дар банди 1 зикргардидаро дар ин мӯҳлатҳо нобуд созад ё нобудсозии онҳоро таъмин намояд, он метавонад ба машварати давлатҳои аъзо ё конференсия оид ба баррасии амали Конвенсия бо дархости ба муддати то даҳ сол зиёд намудани фосилаи мӯҳлате, ки барои пурра нобудсозии чунин минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард муқаррар гардидааст, муроҷиат намояд.
4. Дар чунин дархост инҳо бояд зикр гарданд:
а) мӯҳлати тамдиди пешниҳодшуда;
b) муфассал зикр намудани асос барои тамдиди пешниҳодшуда, аз ҷумла :
i) иттилоот оид ба тайёри ва гузаронидани корҳо мутобиқи барномаҳои миллии безарарсозии минаҳо;
ii) иттилоот оид ба маблағҳои молияви ва воситаҳои техникие, ки давлати узв метавонад бо мақсади пурра нобудсозии минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард истифода намояд;
iii) зикр намудани ҳолатҳое, ки ба давлати узв барои нобудсозии тамоми минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард дар минтақаҳои мина гузошта шуда монеъ мешаванд;
c) шарҳи оқибатҳои гуманитари, иҷтимои, иқтисоди ва экологии ин тамдидкуни;
d) пешниҳод намудани тамоми дигар иттилооте, ки ба дархост оид ба тамдидкунии пешниҳодшуда алоқаманд мебошад.
5. Машварати давлатҳои аъзо ё конференсия оид ба барраси амалҳо, бо дарназардошти омилҳои дар банди 4 зикргардида, дархостро бо аксарияти овозҳои давлатҳои аъзо, ки дар овоздиҳи ҳозир буданд ва иштирок намудаанд, таҳлил намуда, дар хусуси он, ки дархост оид ба тамдиди мӯҳлат қонеъ гардонида шавад ё не, қарор қабул менамояд.
6. Мӯҳлат метавонад боз як бори дигар бо шарти пешниҳод намудани дархости нав мутобиқи бандҳои 3, 4 ва 5 ҳамин модда тамдид карда шаваад. Бо дархост дар хусуси тамдиди дубора мурочиат намуда, давлати узв бояд дар он хусуси он, ки чи корҳо дар ҷараёни тамдиди пештараи тибқи ҳамин модда иҷозатдодашуда анҷом дода шудаанд, иттилооти иловаги пешниҳод кунад.
Моддаи 6. Ҳамкорӣ ва мусоидати байналмилалӣ
1. Ҳангоми иҷрои ӯҳдадориҳои худ тибқи ҳамин Конвенсия ҳар як давлати узв ҳуқуқ дорад, дар мавридҳои имконпазир, аз давлатҳои дигари аъзо ба қадри имкон кӯмак пурсад ва гирад.
2. Ҳар як давлати узв ӯҳдадор мешавад ҷиҳати мубодилаи ҳарчи бештари таҷҳизот, мавод ва иттилооти илмию техникии марбут ба татбиқи ин Конвенсия мусоидат намояд ва барои иштирок намудан дар чунин мубодила ҳуқуқ дорад. Давлатҳои аъзо наметавонанд нисбати пешниҳод намудани воситаҳои безарарсозии минаҳо ва иттилооти дахлдор и техники бо мақсадҳои башардӯсти маҳдудият ҷори намоянд.
3. Ҳар як давлати узве, ки дорои имкониятҳои марбута мебошад, ба саъю кӯшишҳо ҷиҳати нигоҳубин ва офиятбахши, ҳамгироии иҷтимои ва иқтисодии шахсоне, ки аз минаҳо зарар дидаанд ва татбиқи барномаҳои огоҳони аз хатари минаҳо мусоидат хоҳад намуд. Чунин мусоидат метавонад, аз ҷӯмла тавассути системаи Созмони Милали Муттаҳид, созмону муассисаҳои байналмилали, минтақави ё милли, Кумитаи байналмилалии Салиби Сурх, ҷамъиятҳои милли Салиби Сурх ва Ҳилоли Аҳмар ва федератсияи байналмилалии онҳо, созмонҳои ғайриҳукумати ё дар заминаҳои дигар амали гардонида шавад.
4. Ҳар як давлат узве, ки имкониятҳои лозими дорад, дар безарарсозии минаҳо ва татбиқи чорабиниҳои ба он вобаста мусоидат хоҳад намуд. Чунин мусоидат, аз ҷумла тавассути системаи Созмони Милали Муттаҳид, созмону муассисаҳои байналмилали ё минтақави, созмону муассисаҳои ғайриҳукумати ё дар заминаи мутақобила, инчунин бо роҳи интиқоли маблағҳо ба Фонди мақсаднокипардохтҳои ихтиёрии Созсони Милали Муттаҳид барои расонидани кумак дар безарарсозии минаҳо ё ба фондҳои минтақавие, ки ба масъалаҳои безарарсози минаҳо машғуланд амали карда мешавад.
5. Ҳар як давлати узве, ки имкониятҳои лозими дорад, дар безарарсозии захираҳои минаҳои зидди кӯшуни пиёдагард мусоидат хоҳад намуд.
6. Ҳар як давлати узв ӯҳдадор мешавад барои захираи маълумотҳо оид ба безарарсозии минаҳо, ки дар системаи Созмони Милали Муттаҳид таъсис дода шудааст, иттилоот пешниҳод намояд,хусусан иттилоот марбут ба воситаҳо ва усулҳои мухталифи безарарсозии минаҳо, инчунин руихати коршиносон,муассисаҳои дар ин соҳа махсусгардонидашуда ё марказҳои ҳамоҳангсозии миллии ба масъалаҳои безарарсозии минаҳо машғулбуда.
7. Давлатҳои аъзо метавонанд ба Созмони Милали Муттаҳид, созмонҳои минтақави, дигар давлатҳои аъзо ё дигар сохторҳои салоҳиятдори байниҳукумати ё ғайридавлати бо дархости ба мақомоти роҳбарикунандаи онҳо расонидани кӯмак дар таҳияи барномаи миллии безарарсозии минаҳо муроҷиат намоянд, то ки масъалаҳои дахлдор , аз ҷумла масъалаҳои зеринро ҳал намоянд :
а) доира ва соҳаи фарогирии проблемаи минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард;
b) захираҳои молияви, техники ва инсонии барои татбиқи ин барнома зарурбуда;
с) муайян намудани муҳлати зарури барои нобудсозии тамоми минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард дар минтақаҳои мина гузошташудае, ки дар доираи ҳуқуқи ё таҳти назорати давлати дахлдори узв қарор доранд;
d) чорабиниҳо оид ба огоҳони аз хатари мина, ки ба кам кардани шумораи ҳодисаҳои маҷруҳшави ё ҳалокати одамон дар натиҷаи таркиши минаҳо равона гардидаанд;
е) расонидани кӯмак ба шахсони аз минаҳо зарардида;
f) муносибати мутақобилаи байни ҳукумати давлати манфиатдори узв ва сохторҳои марбутаи ҳукумати, байниҳукумати ва ғайриҳукуматие, ки дар татбиқи ин барнома иштирок хоҳанд кард.
8. Ҳар як давлати узве, ки мутобиқи муқаррароти ҳамин модда кӯмак пешнҳод мекунад ё мегирад, ба таъмини татбиқи пурра ва саривақтии барномаҳои мувофиқашудаи кӯмакрасони мусоидат хоҳад намуд.
Моддаи 7. Тадбирҳои ошкор будан
1. Ҳар як давлати узв ба Котиби генералии Созмони Милали Мутаҳид ҳарчи барвақттар, вале дар ҳар сурат на дертар аз гузаштани 180 рӯз баъди барои ин давлати узв эътибор пайдо намудани ҳамин Конвенсия, иттилооти зеринро пешниҳод менамояд:
а) дар бораи тадбирҳои милли оид ба татбиқи чорабиниҳои дар моддаи 9 зикршуда;
b) оид ба тамоми захираҳои минаҳои зидди кӯшуни пиёдагарди ба он тааллукдошта, ё минаҳое, ки он дорад, ё минаҳое, ки дар доираи ҳуқуқии он ё таҳти назорати он қарор доранд, бо тақсимот аз рӯи навъ, миқдор ва агар имкопазир бошад, бо нишон додани рақамҳои маҷмӯи минаҳои зидди кӯшуни пиёдагарди дар анборҳо будаи ҳар як навъ;
с) ба қадри имкон, координатҳои тамоми минтақаҳои мина гузошташудае, ки дар онҳо минаҳои зидди кӯшуни пиёдагард гузошта шудаанд ё эҳтимолан гузошта шуда, дар доираи ҳуқуқи ё таҳти назорати онҳо қарор доранд, бо нишон додани маълумоти ҳарчи муфассалтар оид ба навъ ва миқдори минаҳои зидди кӯшуни пиёдагарди ҳар як навъ, ки дар ҳар як минтақаи мини гузошташуда ҷойгир карда шудаанд ва таърихи гузошта шудани онҳо;
d) навъҳо, миқдор ва агар имконпазир бошад, рақамҳои маҷмӯи тамоми минаҳои зидди кӯшуни пиёдагарде, ки барои мақсадҳои таҳияи усулҳои ошкор намудани минаҳо, безарарсози ё нобудсозии минаҳо ва омузонидани ин усулҳо нигоҳ дошта шудаанд ё таҳвил карда шудаанд ва ё бо мақсади нобудози таҳвил гардиданнд, инчунин оид ба муассисаҳое, ки давлати узв ба онҳо нигоҳ доштан ё таҳвил намудани минаҳои зидди қӯшуни пиёдагардро мутобиқи моддаи 3 иҷозат додааст;
е) оид ба ҳолати барномаҳои марбут ба консерватсия ё қатъи истифодаи объектҳои истеҳсоли минаҳои зидди кӯшуни пиёдагард;
f) оид ба ҳолати барномаҳои марбут ба нобудсозии минаҳои зиддикӯшуни пиёдагард мутобиқи моддаҳои 4 ва 5, аз ҷӯмла маълумоти муфассал оид ба усулҳое, ки бо мақсади амали намудани раванди нобудсози истифода мегарданд, маҳалли ҷойгиршавии тамоми объектҳое, ки дар онҳо нобудсози сурат мегирад ва меъёрҳои бехатари ва экологии истифодашавандаае, ки риоя кардани онҳо зарур аст;
g) навъҳо ва миқдори тамоми минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард, ки баъди барои ин давлати узв эътибор пайдо намудани ҳамин Конвенсия нобуд карда шудаанд, аз ҷумла тақсимоти миқдори аз рӯи ҳар як навъи минаҳои зидди кӯшуни пиёдагард, ки мутобиқи моддаҳои 4 ва 5 нобуд карда шудаанд, инчунин, агар имконпазир бошад, нишон додани рақамҳои маҷмӯи минаҳои зидди кӯшуни пиёдагарди ҳар навъ -дар сурати нобудсозии онҳо мутобиқи моддаи 4;
h) тавсифи техникии ҳар навъи минаҳои зидди кӯшуни пиёдагарди истеҳсолнамуда, то андозае, ки маълум аст ва минаҳое, ки дар ҳоли ҳозир ба давлати узв таалуқ доранд ё дар ихтиёри он мебошад, бо нишон додани, дар мавридҳое, ки воқеан имконпазир аст, чунин иттилооте, ки метавонад ба ошкорсози ва безарарсозии минаҳои зидди кӯшуни пиёдагард мусоидат намояд; ин иттилоот бояд, ҳадди ақал, аз маълумот оид ба андозаҳо, тарконанда , неруи таркиш таркиби металл, инчунин расмҳои ранга ва дигар маълумотҳое, ки метавонанд ба безаррарсозии минаҳо мусоидат намоянд, иборат бошад;
ва i) тадбирҳое, ки бо мақсади огоҳонии фаври ва самараноки аҳоли аз тамоми минтақаҳое, ки дар бораи онҳо дар банди 2 моддаи 5 сухан меравад.
2. Иттилооте, ки мутобиқи ҳамин модда пешниҳод мегардад, бояд ҳар сол аз ҷониби давлатҳои аъзо бо фарогирии соли гузаштаи тақвий нав карда шавад ва на дертар аз 30 апрели ҳар сол ба Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид пешниҳод гардад.
3. Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид тамоми чунин гузоришҳои гирифташударо ба давлатҳои аъзо ирсол менамояд.
Моддаи 8. Мусоидат ба риоя намудан ва шарҳу эзоҳ дар мавриди риоя намудан
1. Давлатҳои аъзо ба мувофиқа мерасанд, ки бо ҳамдигар дар масъалаҳои ба татбиқи муқаррароти ин Конвенсия машварат ва ҳамкори менамоянд ва дар рӯҳияи ҳамкори амал намуда, бо мақсади мусоидат ба риоя гардидани ӯҳдадориҳои худ аз ҷониби давлатҳои аъзо тибқи ин Конвенсия кӯшишҳояшонро муттаҳид месозанд.
2. Агар як ё якчанд давлатҳои аъзо хоҳиш дошта бошанд масъалаҳои марбути аз ҷониби дигар давлати узв риоя гардидани муқаррароти ин Конвенсияро маълум намоянд ва ба ҳалли онҳо кӯшиш намоянд, онҳо метавонанд тавассути Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид ба ин давлати узв дар хусуси шарҳу эзоҳ намудани проблемаҳое, ки онҳоро дар ташвиш гузоштааст, дархост ирсол намоянд. Ба чунин дархост тамоми иттилоти марбута замима карда мешавад. Ҳар як давлати узв кӯшиш менамояд, ки суиистифода ҷой надошта бошад, бояд аз ирсоли дархости беасос худдори намояд.
Давлати узве, ки дар хусуси шарҳу эзоҳ дархост гирифтааст, тавассути Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид ба давлати узви дархостнамуда дар муддати 28 рӯз тамоми иттилоотеро, ки ба фаҳмонидани проблема метавонад муосидат намояд, пешниҳод мекунад.
3. Агар давлати дархоснамудаи узв тавассути Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид дар тӯли ин мӯҳлат ҷавоб нагирад ё ҷавоб ба дархости шарҳу эзоҳ намуданро ғайриқаноатбахш шуморад, он метавонад ин проблемаро тавассути Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид ба баррасии ҷаласаи навбатии давлатҳои аъзо пешниҳод кунад. Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид ин пешниҳодро бо замимаи тамоми иттилооти дахлдоре, ки ба дархост оид ба шарҳу эзоҳ марбут мебошад, ба ҳамаи давлатҳои аъзо ирсол менамояд. Тамоми чунин иттилоот бояд ба давлати дархостшавандаи узв, ки ҳуқуқи ҷавоб додан дорад, пешниҳод карда шавад.
4. То даъвати ҳама гуна ҷаласаи давлатҳои аъзо ҳар давлати манфиатдори узв метавонад ба Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид бо дархост оид ба расонидани хизматҳои неки худ бо мақсади мусоидат намудан ба гирифтанишарҳу эзоҳи дархостшуда муроҷиат намояд.
5. Давлати дархосткунандаи узв метавонад тавасути Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид бо пешниҳод оид ба даъвати ҷаласаи махсуси давлатҳои аъзо барои баррасии ин проблема муроҷиат намояд. Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид баъди ин пешниҳоди мазкур ва тамоми иттилооти пешниҳоднамудаи давлатҳои манфиатдори аъзоро ба ҳамаи давлатҳои аъзо бо дархости хабар додан аз он, ки оё онҳо пешниҳод оид ба даъват намудани ҷаласаи махсуси давлатҳои аъзоро барои барои баррасии ин проблема дастгири мекунанд ё не ирсол менамояд. Агар дар тӯли 14 рӯз аз лаҳзаи фиристодани чунин мавод ҳадди ақал сеяки давлатҳои аъзо даъват намудани чунин ҷаласаи махсусро дастгири кунанд, Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид ин ҷаласаи махсуси давлатҳои аъзоро дар муддати 14 рӯзи минбаъда даъвват менамояд. Кворум дар ин ҷаласа аксарияти давлатҳои аъзоро ташкил медиҳад.
6.Ҷаласаи давлатҳои аъзо ё, вобаста ба вазъият, ҷҷаласаи махсуси давлатҳои аъзо дар ин навбати аввал маълум менамояд, ки оё бо дарназардошти тамоми иттилооти пешниҳоднамудаи давлатҳои манфиатдори аъзо, машғул шудан ба баррасии минбаъдаи проблема лозим аст ё не. Ҷаласаи давлатҳои аъзо ё ҷаласаи махсуси давлатҳои аъзо тамоми кӯшишҳоро ба он равона месозад, ки қарор дар мувофиқа қабул карда шавад. Агар, сарфи назар аз тамоми кӯшишҳо дар ин самт, ризоият ба даст наояд, қарор бо аксарияти давлатҳои аъзои дар овоздиҳи ҳозирбуда ва иштирокдошта ва иштирокдошта қабулкарда мешавад.
7.Ҳама давлатҳои аъзо бояд пурра дар ҷаласаи давлатҳои аъзо ё ҷаласаи махсуси давлатҳои аъзо дар баррасии ин проблема аз ҷониби онҳо, аз ҷумла кори намояндагиҳо оид ба муқаррар намудани далелҳо, ки мутобиқи банди 8 таъсис дода мешаванд, ҳамкори намоянд.
8. Агар шарҳу эзоҳи иловаги талаб карда шавад, ҷаласаи махсуси давлатҳои аъзо таъсиси намояндагиҳо оид ба муқаррар намудани далелҳоро иҷозат медиҳад ваваколатномаи онро бо аксарияти овозҳои давлатҳои аъзо дар овоздиҳи ҳозирбуда ва иштирокдошт тасдиқ менамояд. Давлати дархостшавандаи узв метавонад дар ҳар лаҳза ба қаламрави худ фиристодани намояндаги оид ба муқаррар намудани далелҳоро пешниҳод кунад. Чунин намояндаги бе қабули қарор аз ҷониби ҷаласаи давлатҳои аъзо ё ҷаласаи махсуси давлатҳои аъзо оид ба таъсис чунин намояндаги фиристода мешавад. Ин намояндаги, ки ба ҳайати он метавонанд то нӯҳ коршиноси мутобиқи бандҳои 9 ва 10 таъин ва тасдиқшаванда шомил бошанд, метавонад дар ҷойи дахлдор ё дигар ҷойҳое, ки бевосита ба проблемаи эҳтимолии риоя намудан дахл доранд ва дар доираи ҳуқуқи ё таҳти назорати давлати дархостшавандаи узв қарор доранд, иттилооти иловаги ҷамъ намояд.
9. Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид руйхати коршиносони ихтиосманди аз ҷониби давлатҳои аъзо пешбаришавандаро бо нишон додани ном, миллат ва дигар маълумотҳои дахлдор тартиб медиҳад ва нав менамояд, инчунин онро ба тамоми давлатҳои аъзо равон мекунад. Ҳар коршиносе, ки ба ин руйхат дохил карда шудааст, ҳамчун коршиноси ба ҳайати ҳамаи намояндагиҳо оид ба муқарар намудани далелҳо таъингардида ҳисобида мешавад, танҳо агар ин ё он давлати узв дар шакли хатти аз рози набудани худ изҳорот накунад. Дар сурати рози набудан, ин коршинос дар кори намояндагиҳо оид ба муқаррар намудани далелҳо на дар қаламрави давлати ба ин муқобилбудаи узв, на дар ҳама гуна дигар маҳалле, ки дар доираи ҳуқуқи ё таҳти назорати ин давлат қарор дорад, иштирок нахоҳад кард, агар норозиги то таъин намудани ин коршинос ба ҳайати чунин намояндагиҳо изҳор гардида бошад.
10. Аз ҷаласаи давлатҳои аъзо ё ҷаласаи махсуси давлатҳои аъзо дархост гирифта, Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид, бо давлати дархостшавандаи узв машварат намуда, аъзои намояндаги, аз ҷӯмла роҳбари онро таъин мекунад. Шаҳрвандони давлатҳои аъзое, ки бо дархост доир ба таъсиси намояндаги оид ба муқаррар намудани далелҳо муроҷиат кардаанд ё шаҳрвандони давлатҳои аъзое, ки бевосита фаъолияти намояндаги ба онҳо дахл мекунад, наметавонанд ба ҳайати намояндаги таъин гарданд. Аъзои намояндаги оид ба муқаррар намудани далелҳо аз имтиёзҳо ва дахлнопазириҳое, ки дар моддаи У1 конвенсия оид ба имтиёзҳо ва дахлнопазириҳои Созмони Милали Муттаҳид, ки 13 феврали соли 1946 қабул гардидааст, истифода мекунанд.
11. Аъзои намояндаги оид ба муқаррар намудани далелҳо, ҳадди ақал 72 соат қаблан давлати дархостшавандаи узвро огоҳ намуда, дар мӯҳлатҳои кӯтоҳтарин ба қаламрави он меоянд. Давлати дархостшавандаи узв тадбирҳои зарурии маъмурии вобаста ба қабул ,таъминоти нақлиёт ва ҷойгиронии аъзои намояндагиро меандешад ва барои ҳадди аксар таъмин намудани амнияти аъзои намояндаги дар давраи истиқомат дар қаламрави дар доираи ҳуқуқии он қарордошта масъул мебошад.
12. Бе зиён ба истиқлолияти давлати дархостшавандаи узв намояндаги оид ба муқаррар намудани далелҳо метавонад ба қаламрави давлати дархостшавандаи узв таҷҳизоти ба он зарурбудаеро, ки танҳо барои ҷамъоварии иттилооти марбут ба проблемаи эҳтимолии риоя намудан истифода бурда мешавад, ворид намояд. То лаҳзаи омадан, намояндаги ба давалати дархостшавандаи узв хабар медиҳад, ки кадом таҷҳизотро дар доираи фаъолияти худ оид ба муқаррар намудани далелҳо истифода бурданист.
13. Давлати дархостшавандаи узв бояд тамоми саъю кӯшишҳоро ба он равона созад, ки ба намояндаги оид ба муқаррар намудани далелҳо имконият дода шавад, то ки бо тамоми шахсони ба қазия иртиботдоштае, ки метавонанд доир ба проблемаи эҳтимолии риоя намудан иттилоот пешниҳод кунанд, сӯҳбат намояд.
14. Давлати дархостшавандаи узв ба намояндаги оид ба муқаррар намудани далелҳо имконияти дастрас будани тамоми минтақаҳо ва иншоотҳои таҳти назорати он қарордоштаеро, ки тахмин мешавад дар он ҷо далелҳои марбут ба проблемаи эҳтимолиириоя намудан ҷамъовари шаванд, фароҳам меорад. Дар айни ҳол бояд таомми чораҳое, ки давлати дархостшавандаи узв бо мақсадҳои зерин зарур мешуморад, бояд ба эътибор гирифта шаванд.
а) ҳифзи таҷҳизоти махфи, иттилооти махфи ва минтақаҳои дорои низом;
b) таъмини риояи ӯҳдадориҳои конститутсионе, ки давлати дархостшавандаи узв метавонад нисбати ҳуқуқи моликият, тафтиш, мусодира ва дигар ҳуқуқҳои конститутсиони дошта бошад; ё
с) ҳифзи ҷисмони ва таъмини амнияти аъзои намояндаги оид ба муқаррар намудани далелҳо.
Дар сурати аз ҷониби давлати дархостшавандаи узв андешида шудани чунин чораҳо, он бо мақсади тавассути воситаҳои алтернативи нишон додани он, ки ҳамин Конвенсияро риоя мекунад, тамоми тадбирҳои имконпазирро меандешад.
15. Намояндаги оид ба муқаррар намудани далелҳо метавонад дар қаламрави давлати дахлдори узв на бештар аз 14 рӯз бимонад, дар ҳама гуна маҳалли мушаххас бошад- на бештар аз 7 рӯз, агар дар дигар бора мувофиқа ба даст наомада бошад.
16. Бо тамоми иттилооте, ки дар асоси бовари пешниҳод шуда, ба проблемае, ки бо он намояндаги оид ба муқаррар намудани далелҳо машғул намебошад, ҳамчун итилооти махфи бояд муносибат намуд.
17. Намояндаги оид ба муқаррар намудани далелҳо, тавассути Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид маърӯзаро оид ба натиҷаҳои тадқиқоти худ баҷаласаи давлатҳои аъзо ё ҷаласаи махсуси давлатҳои аъзо пешниҳод менамояд.
18. Ҷаласаи давлатҳои аъзо ё ҷаласаи махсуси давлатҳои аъзо тамоми иттилооти дахлдор, аз ҷумла гузориши пешниҳоднамудаи намояндаги оид ба муқаррар намудани далелҳоро барраси менамояд ва метавонад ба давлати дархостшавандаи узв пешниҳод кунанд, ки барои бартараф намудани проблемаҳои мувофиқашудаи риоя намудан тадбирҳо андешад. Давлати дархостшавандаи узв доир ба тамоми тадбирҳои ҷавобан ба ин пешниҳод андешидашуда ҳисобот пешниҳод мекунад.
19. Ҷаласаи давлатҳои аъзо ё ҷаласаи махсуси давлатҳои аъзо метавонад ба давлатҳои дахлдори аъзо роҳҳо ва воситаҳоеро, ки имкон медиҳанд проблемаи баррасишаванда бештар шарҳ дода шавад ё ҳал гардад, аз ҷӯмла истифодаи расмиёти марбутае, ки ҳуқуқи байналмилали пешбини намудааст, пешниҳод намояд. Агар муқаррар гардад, ки проблемаи баррасишавандаро ҳолатҳои аз давлати дархостшавандаи узв вобастанамуда ба миён овардаанд, ҷаласаи давлатҳои аъзо ё ҷаласаи махсуси давлатҳои аъзо метавонад тадбирҳои зарури тавсия намояд, аз ҷумла тадбирҳои дастаҷамъие, ки дар бораи онҳо дар моддаи 6 сухан меравад.
20. Ҷаласаи давлатҳои аъзо ё ҷаласаи махсуси давлатҳои аъзо бояд тамоми тадбирҳоро баҳри он андешад, то ки қароре, ки дар бораи он дар бандҳои 18 ва 19 сухан меравад, ба тариқи созиш ё аз се ду ҳиссаи овозҳои давлатҳои аъзои дар овоздиҳи ҳозирбуда ва иштирокдошта қабул карда шавад.
Моддаи 9. Тадбирҳои милли оид ба татбиқ
Ҳар як давлати узв тамоми тадбирҳои ҳуқуқи, маъмури ва тадбирҳои дигар, аз ҷумла истифодаи муҷозоти ҷиноиро меандешад,то ки амали гардидани ҳама гуна фаъолияти барои давлатҳои аъзо тибқи ҳамин Конвенсия манъгардида аз ҷониби шахсони дар қаламрави дар доираи ҳуқуқи ё таҳти назорати он қарордошта пешгири ва боздошта шаванд.
Моддаи 10. Танзими баҳсҳо
1. Давлатҳои аъзо бо мақсади танзими ҳама гуна баҳсҳое, ки метавонанд дар мавриди истифода ё тафсири ҳамин Конвенсия ба миён оянд, бо ҳамдигар машварат ва ҳамкори менамоянд. Ҳар як давлати узв метавонад ҳама гуна чунин баҳсро ба маълумоти ҷаласаи давлатҳои аъзо расонад.
2.Ҷаласаи давлатҳои аъзо метавонад дар танзими баҳсҳо бо истифодаи ҳама гуна воситаҳое, ки лозим медонад, саҳми худро гузорад, аз ҷумла хизматҳои неки худро пешниҳод кунад, давлатҳоеро, ки тарафҳои баҳс мебошанд, даъват намояд, ки расмиёти танзими аз нигоҳи худ интихобнамударо оғоз кунанд ва мӯлати ниҳоии татбиқи ҳама гуна расмиёти мувофиқашударо тавсия намояд.
3. Ин модда ба муқаррароти ҳамин Конвенсия марбут ба мусоидат ба риоя гардидан ва шарҳу эзоҳ оид ба риоя намудан зиён намерасонад.
Моддаи 11. Ҷаласаи давлатҳои аъзо
1. Давлатҳои аъзо барои баррасии масъалаҳои вобаста ба истифода ё татбиқи ин Конвенсия мунтазам ҷамъ меоянд, аз ҷумла:
а) масъалаҳои марбутба амал ва ҳолати ин Конвенсия;
b) масъалаҳое, ки бинобар маърӯзаҳои мутобиқи ҳамин Конвенсия пешниҳодшуда ба миён омадаанд;
с) масъалаҳои ҳамкории байналмилали ва мусоидат мутобиқи моддаи 6;
d) масъалаҳои такмили усулҳои безарарсозии минаҳои зидди қӯшуни пиёдагард;
е) масъалаҳои марбут ба пешниҳодҳои далатҳои аъзо тибқи моддаи 8;
f) масъалаҳои марбут ба қарорҳои вобаста ба пешниҳодҳои давлатҳои аъзо, ки дар моддаи 5 пешбини гардидаанд.
2. Ҷаласаи аввали давлатҳои аъзо аз ҷониби Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид дар мӯҳлати як сол баъд аз эътибор пайдо намудани ин Конвенсия даъват карда мешавад. Ҷаласаҳои минбаъда аз ҷониби қотиби генералии Созмони Милали Муттаҳид ҳар сол то гузаронидани конференсияи якум оид ба баррасии амали Конвенсия даъват карда мешаванд.
3. Дар сурати ба миён омадани ҳолатҳое, ки дар бораи онҳо дар моддаи 8 сухан меравад, Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид ҷаласаи махсуси давлатҳои аъзоро даъват менамояд.
4. Давлатҳое, ки аъзои ин Конвенсия намебошанд, инчунин Созсони Милали Муттаҳид, дигар созмону муассисаҳои дахлдори байналмилали, созмонҳои минтақави Кумитаи байналмилалии Салиби Сурх ва созмонҳои дахлдори ғайриҳукумати метавонанд тибқи қоидаҳои мувофиқашудаи расмиёт ба ин ҷаласаҳо ба сифати нозирон даъват шаванд.
Моддаи 12. Конференсияҳо оид ба баррасии амал
1. Конференсия оид ба баррасии амал аз ҷониби Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид баъди панҷ соли эътибор пайдо намудани ин Конвенсия даъват карда мешавад. Конференсияи минбаъда оид ба баррасии амал аз ҷониби Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид бо дархости як ё якчанд давлати аъзо даъват карда мешавад, ба шарте ки фосилаи байни конференсияҳо оид ба баррасии амал баҳеҷ ваҷҳ камтар аз панҷ сол набошад.Ҳама давлатҳои аъзои ин Конвенсия ба ҳар як конференсия оид ба баррасии амал даъват карда мешаванд.
2. Конференсия оид ба баррасии амал бо мақсадҳои зерин даъват карда мешавад:
а) гузаронидани таҳлили амал ва ҳолати ин Конвенсия;
b) барраси намудани зарурати доир намудани ҷаласаҳои минбаъдаи давлатҳои аъзо ва муқаррар кардани фоисилаи байни онҳо, ки дар ин бора дар банди 2 моддаи 11 сухан меравад;
с) қабул намудани қарорҳо нисбати пешниҳодҳои давлатҳои аъзо, ки дар моддаи 5 пешбини шудаанд;
d) дар мавриди зарурат, дар гузориши хотимавии худ тасдиқ намудани хулосаҳои марбут ба татбиқи ин Конвенсия.
3. Давлатҳое, ки аъзои ин Конвенсия намебошанд, инчунин Созмони Милали Муттаҳид, дигар созмону муассисаҳои дахлдори байналмилали, созмонҳои минтақави, Кумитаи байналмилалии Салиби Сурх ва созмонҳои дахлдори ғайриҳукумати метавонанд тибқи қоидаҳои мувофиқашудаи расмиёт ба ҳар як конференсия оид ба баррасии амалҳо ба сифати нозирон даъват шаванд.
Моддаи 13. Ислоҳҳо
1.Ҳар вақт эътибор пайдо намудани ин Конвенсия ҳар давлати узв метавонад ба ин Конвенсия ислоҳ пешниҳод кунад. Ҳар як пешниҳод оид ба ворид намудани ислоҳ ба Депозитарий равон карда мешавад, ки он пешниҳодро ба ҳама давлатҳои аъзо мефиристад ва ақидаи онҳоро дар мавриди зарурати даъват намудани конфренсия оид ба баррасии ислоҳхо барои дида баромадани ин пешниҳод мепурсад. Агар аксарияти давлатҳои аъзо на дертар аз 30 рӯзи баъди ирсоли пешниҳод Депозитарийро огоҳ созанд, ки онҳо ҷонибдори баррасии минбаъдаи ин пешниҳод мебошанд, Депозитарий конфренсия оид ба баррасии ислоҳҳоро даъват менамояд, ки ба он ҳама давлатҳои аъзо даъват карда мешаванд.
2. Давлатҳое, ки аъзои ин Конвенсия намебошанд, инчунин Созмони Милали Муттаҳид, дигар созмону муассисаҳои дахлдори байналмилали, созмонҳои минтақави, Кумитаи байналмилалии Салиби Сурх ва созмонҳои дахлдори ғайриҳукумати метавонанд тибқи қоидаҳои мувофиқашудаи расмиёт ба конференсияи оид ба баррасии ислоҳҳо ба сифати нозирон даъват шаванд.
3. Конференсия оид ба баррасии ислоҳҳо якбора баъди гузаронидани ҷаласаи давлатҳои аъзо ё конференсия оид ба баррасии амалҳо доир карда мешавад, агар аксарияти давлатҳои аъзо бо дархости пештар гузаронидани он муроҷиат накунанд.
4. Ҳама гуна ислоҳ ба ин Конвенсия бо аксарияти аз ссе ду ҳиссаи овозҳои давлатҳои аъзои дар конференсия оид ба баррасии ислоҳҳо ҳозир буда ва дар овоздиҳи иштирокдошта қабул карда мешавад.Депозитарий аз ҳама гуна ислоҳҳои бо ҳамин тариқ қабулгардида давлатҳои аъзоро огоҳ месозад.
5. Ислоҳи ин Конвенсия барои ҳама давлатҳои аъзои ин Конвенсия, ки онро қабул намудаанд, баъди ба Депозитарий супурдани ҳуҷчат оид бақабул аз ҷониби аксарияти давлатҳои аъзо, эътибор пайдо мекунад. Минбаъд он барои ҳар давлати боқимондаи уза дар рӯзи ба Депозитарий супурдани ҳуҷҷати худ оид ба қабул эътибор пайдо мекунад.
Моддаи 14. Хароҷот
1. Ҳароҷоти марбут ба доир намудани ҷаласаҳои давлатҳои аъзо, ҷаласаҳои махсуси давлатҳои аъзо, конференсияҳо оид ба баррасии амалҳо ва конференсияҳо оид ба баррасии ислоҳхо, аз ҷониби давлатҳои аъзо ва давлатҳои дар онҳо иштирокдошае, ки аъзои ин Конвенсия намебошанд, тибқи ҷадвали пардохтҳои Созмони Милали Муттаҳид, ки ба таври зарури тасҳеҳ гардидааст, пӯшонида мешаванд.
2. Хароҷоти анҷомдодаи котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид тибқи моддаҳои 7 ва 8, инчунин хароҷоти вобаста ба фаъолияти ҳама гуна намояндаги оид ба муқаррар намудани далелҳо, аз ҷониби давлатҳои аъзо тибқи ҷадвали пардохтҳои Созмони Милали Муттаҳид, ки ба таври зарури тасҳеҳ гардидааст, пӯшонида мешаванд.
Моддаи 15. Имзо
Ҳамин Конвенсия, ки дар Осло, Норвегия, 18 сентябри соли 1997 ба имзо расидааст, барои ба имзо расонидан аз ҷониби ҳама давлатҳо дар Оттава, Канада, 3 ва 4 декабри соли 1997 ва дар Муассисаҳои марказии Созмони Милали Муттаҳид дар Ню-Йорк аз 5 декабри соли 1997 то эътибор пайдо кардани он боз аст.
Моддаи 16. Ратификатсия, қабул, тасдиқ ё ҳамроҳшавӣ
1. Ин Конвенсия бояд аз ҷониби трафҳои онро имзонамуда мавриди ратификатсия, қабул ё тасдиқ қарор дода шавад.
2. Он барои ҳамроҳшавии ҳама гуна давлате, ки онро имзо накардааст, боз мебошад.
3. Ҳуҷҷатҳои ратификатсия,қабул, тасдиқ ё ҳамроҳшави барои нигоҳдори ба Депозитарий супурда мешаванд.
Моддаи 17. Эътибор пайдо намудан
1. Ин Конвенсия аз рӯзи аввали моҳи шашум шуруъ аз моҳе, ки дар давомион ҳуҷҷати чиллум оид ба ратификатсия, қабул тасдиқ ё ҳамроҳшави барои нигоҳдори супурда шудааст, эътибор пайдо мекунад.
2. Барои ҳар давлате, ки ҳуҷҷати худро барои ратификатсия, қабул, тасдиқ ё ҳамроҳшави баъди таърихи барои нигоҳдори супурдани ҳуҷҷати чиллум оид ба ратификатсия, қабул тасдиқ ё ҳамроҳшави месупорад, ин Конвенсия аз рӯи аввали моҳи шашум шуруъ аз таърихе, ки ин давлат ҳуҷҷати худро оид ба ратификатсия, қабул, тасдиқ ё ҳамроҳшави барои нигоҳдори супурдааст, эътибор пайдо мекунад.
Моддаи 18. Ифодаи муваққатӣ
Ҳар давлат метавонад дар лаҳзаи ратификатсия, қабул, тасдиқ ё ҳамроҳшави изҳор намояд, ки он муқаррароти банди 1 моддаи 1 ин Конвенсияро то эътибор пайдо кардани он муваққатан истифода менамояд.
Моддаи 19. Қайду шарт
Қайду шартҳо нисбати моддаҳои ин Конвенсия роҳ дода намешаванд.
Моддаи 20. Мӯҳлати амал ва хориҷ шудан
1. Ин Конвенсия бемӯҳлат аст.
2. Ҳар як давлати аъзо бо тартиби татбиқи истиқлолияти давлатии худ ҳуқуқ дорад аз ин Конвенсия хориҷ шавад. Он аз чунин хориҷшави тамоми дигар давлатҳои аъзо, Депозитарий ва Шӯрои амнияти Созмони Милали Муттаҳидро огоҳ месозад. Дар чунин огоҳинома оид ба хориҷшави бояд шарҳи пурраи сабабҳои асоссноксозандаи чунин хоричшави нишон дода шаванд.
3. Чунин хориҷшави танҳо баъди гузаштани шаш моҳ аз рӯзи огоҳиномаи хориҷшави гирифтани Депозитарий эътибор пайдо мекунад. Вале, агар то лаҳзаи гузаштани ин мӯҳлати шашмоҳа давлати узве, ки изҳори хориҷ шудан кардааст, ба низои мусаллаҳона кашида шуда бошад, хоричшави танҳо баъди ба анҷом расидани ин низои мусаллаҳона эътибор пайдо мекунад.
4. Хориҷшавии давлати узв аз ин Конвенсия ба ҳеҷ вачҳ ба ӯҳдадориҳои давлатҳо ҷиҳати идома додани иҷрои ӯҳдадориҳое, ки тибқи ягон меъёрҳои дахлдори ҳуқуқи байналмилали гирифта шудаанд, дахл намекунад.
Моддаи 21. Депозитарий
Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид тибқи ин ҳуҷҷат Депозитарий ҳамин Конвенсия таъин мегардад.
Моддаи 22. Матнҳои бо ҳам баробар
Нусхаи асли ин Конвенсия, ки матнҳои он ба забонҳои англиси, араби, испани, хитои, руси ва франсави бо ҳам баробаранд, барои нигоҳдори ба Котиби генералии Созмони Милали Муттаҳид супурда мешавад.
Дар шаҳри Оттаваи Канада 18 сентябри соли 1997 ба имзо расид.
Ратифицирована
Маджлиси намояндагон Маджлиси Оли
Республики Таджикистан
30 апреля 2003 г.
Конвенция
о запрещении применения, накопления запасов, производства и передачи противопехотных мин и об их уничтожении
Подписана в г. Оттаве 18 сентября 1997 г.
Преамбула Государства-участники,
будучи преисполнены решимости положить конец страданиям и несчастьям, вызываемым противопехотными минами, которые каждую неделю убивают и калечат сотни людей, главным образом невинных и беззащитных гражданских лиц, и в первую очередь детей, препятствуют экономическому, развитию и восстановлению, затрудняют репатриацию беженцев и лиц, перемещенных внутри страны, и порождают другие тяжелые последствия в течение многих лет после их установки, считая необходимым сделать все, чтобы эффективным и скоординированным образом способствовать решению сложной задачи удаления противопехотных мин, установленных по всему миру, и обеспечить их уничтожение,
желая в максимальной степени содействовать усилиям по уходу и реабилитации, включая социальную и экономическую реинтеграцию лиц, пострадавших от мин, признавая, что полное запрещение противопехотных мин стало бы также важной мерой укрепления доверия,
приветствуя принятие исправленного 3 мая 1996 года Протокола о запрещении или ограничении применения мин, мин-ловушек и других устройств, прилагаемого к Конвенции о запрещении или ограничении применения конкретных видов обычного оружия, которые могут считаться наносящими чрезмерные повреждения или имеющими неизбирательное действие, и призывая к скорейшей ратификации этого протокола всеми государствами, которые еще не сделали этого, приветствуя также резолюцию 51/45 5 Генеральной Ассамблеи Организации Объединенных Наций от 10 декабря 1996 года, в которой ко всем государствам обращен настоятельный призыв активно работать над эффективным, имеющим обязательную юридическую силу международным соглашением о запрещении применения, накопления запасов, производства и передачи противопехотных наземных мин,
приветствуя далее меры, принятые в последние годы - как на односторонней, так и на многосторонней основе - в целях запрещения, ограничения или временного прекращения применения, накопления запасов, производства и передачи противопехотных мин,
подчеркивая роль общественного сознания в упрочении принципов гуманности, показателем которой стал призыв к полному запрещению противопехотных мин, и отмечая усилия, предпринимаемые с этой целью Международным движением Красного Креста и Красного Полумесяца. Международной кампанией по запрещению наземных мини многими другими неправительственными организациями по всему миру,
ссылаясь на Оттавскую декларацию от 5 октября 1996 года и Брюссельскую декларацию 01 27 июня 1997 года, в которых содержится настоятельный призыв к международному сообществу заключить имеющее обязательную юридическую силу международное соглашение о запрещении применения, накопления запасов, производства и передачи противопехотных мин,
подчеркивая желательность обеспечения присоединения всех государств к настоящей Конвенции и будучи преисполнены решимости активно содействовать приданию ей универсального характера во всех соответствующих форумах, включая, в частности. Организацию Объединенных Наций, Конференцию по разоружению, региональные организации и объединения и конференции по рассмотрению действия Конвенции о запрещении или ограничении применения конкретных видов обычного оружия, которые могут считаться наносящими чрезмерные повреждения или имеющими неизбирательное действие, исходя из принципа международного гуманитарного права, согласно которому право сторон в вооруженном конфликте выбирать методы и средства ведения войны не является неограниченным, принципа, запрещающего применение в вооруженных конфликтах оружия, снарядов и средств и методов ведения войны, которые могут нанести чрезмерные повреждения или причинить излишние страдания, а также принципа, согласно которому необходимо проводить различие между гражданскими лицами и комбатантами договорились о нижеследующем:
Статья 1. Общие обязательства
Каждое государство-участник обязуется никогда и ни при каких обстоятельствах:
а) не применять противопехотные мины;
Ь) не разрабатывать, не производить, не приобретать иным образом, не накапливать, не сохранять и не передавать никому, прямо или опосредованно, противопехотные мины:
с) не помогать, не поощрять и не побуждать никоим образом кого бы то ни было к осуществлению деятельности, запрещенной для государства-участника согласно настоящей Конвенции.
2. Каждое государство-участник обязуется уничтожить все противопехотные мины или обеспечить их уничтожение в соответствии с положениями настоящей Конвенции.
Статья 2. Определения
1."Противопехотная мина" означает мину, которая предназначена для взрыва от присутствия, близости или непосредственного воздействия человека и при этом выводит из строя, калечит или убивает одного или нескольких человек. Мины, предназначенные для детонации от присутствия, близости или непосредственного воздействия движущегося средства, а не человека и оснащенные при этом элементом неизвлекаемости, не могут быть отнесены к категории противопехотных мин лишь на том основании, что они так оснащены.
2. "Мина" означает боеприпас, предназначенный для установки под землей, па земле или вблизи поверхности земли или другой поверхности и для взрыва от присутствия, близости или непосредственного воздействия человека или движущегося средства.
3. "Элемент неизвлекаемости" означает устройство, призванное защитить мину; оно является частью мины, связано с ней. присоединено к ней или помещено под ней и приводится в действие припопытке тронуть м и н у или иным образом преднамеренно потревожить ее.
4. "Передача" означает не только физическое перемещение противопехотных мин на национальную территорию или с нее, но и передачу права собственности на ми н ы и контроля над ними, однако не предполагает передачи территории, на которой установлены противопехотные мины.
5. "Заминированный район" означает участок, являющийся опасным в силу присутствия или предполагаемого присутствия мин.
Статья 3 Исключения
1. Несмотря на существование общих обязательств, изложенных в статье 1, сохранение или передача некоторого количества противопехотных мин для целей разработки методов обнаружения мин, разминирования или уничтожения мин и обучения этим методам разрешены. Количество таких мин не должно превышать минимальный объем, абсолютно необходимый для достижения вышеупомянутых целей.
2. Передача противопехотных мин для целей уничтожения разрешена.
Статья 4.Уничтожение запасов противопехотных мин
С учетом исключений, предусмотренных в статье 3, каждое государство-участник обязуется уничтожить или обеспечить уничтожение всех запасов противопехотных мин, которые ему принадлежат, или которыми оно владеет, или которые находятся под его юрисдикцией или контролем, в кратчайшие возможные сроки, но не позднее чем по истечении четырех лет после вступления настоящей Конвенции в силу для этого государства-участника.
Статья 5. Уничтожение противопехотных мин в заминированных районах
1. Каждое государство-участник обязуется уничтожить или обеспечить уничтожение всех противопехотных мин в заминированных районах, находящихся под его юрисдикцией или контролем, в кратчайшие возможные сроки, но не позднее чем по истечении десяти лет после вступления настоящей Конвенции в силу для этого государства-участника.
2. Каждое государство-участник приложит все усилия к тому, чтобы выявить все находящиеся под его юрисдикцией или контролем районы, в которых, как известно или как предполагается, установлены противопехотные мины, и примет меры к тому, чтобы в кратчайшие возможные сроки все места установки противопехотных мин в заминированных районах, находящихся под его юрисдикцией или контролем, были обозначены по периметру, взяты под наблюдение и изолированы с помощью ограждений или других средств, с тем чтобы эффективно исключить доступ туда гражданских лиц до тех пор, пока все установленные там противопехотные мины не будут уничтожены. Обозначение должно соответствовать по крайней мере стандартам, установленным в исправленном 3 мая 1996 года Протоколе о запрещении или ограничении применения мин. мин-ловушек и других устройств, прилагаемом к Конвенции о запрещении или ограничении применения конкретных видов обычного оружия, которые могут считаться наносящими чрезмерные повреждения или имеющими неизбирательное действие.
3. Если то или иное государство-участник считает, что не сможет уничтожить или обеспечить уничтожение всех противопехотных мин, указанных в пункте 1, в эти сроки, оно может обратиться к совещанию государств-участников или конференции по рассмотрению действия Конвенции с просьбой увеличить промежуток времени, установленный для полного уничтожения таких противопехотных мин, на срок до десяти лет.
4. В каждой просьбе следует:
а) указать срок предлагаемого продления;
Ь) подробно изложить основания для предлагаемого продления, включая:
с) информацию о подготовке и проведении работ в соответствии с национальными программами разминирования;
d) информацию о финансовых и технических средствах, которые государство-участник может задействовать в целях полного уничтожения противопехотных мин;
i) изложение обстоятельств, которые мешают государству-участнику уничтожить все противопехотные мины в заминированных районах;
f) описать гуманитарные, социальные, экономические и экологические последствия этого продления;
g) привести всю другую информацию, имеющую отношение к просьбе о предлагаемом продлении.
Совещание государств-участников или конференция по рассмотрению действия, приняв во внимание факторы, указанные в пункте 4, анализирует просьбу и большинством голосов присутствующих и участвующих в голосовании государств-участников выносит решение о том, следует ли удовлетворить просьбу о продлении срока.
Срок может быть продлен еще раз при условии подачи новой просьбы в соответствии с пунктами 3. 4 и 5 настоящей статьи. Обращаясь с просьбой о новом продлении, государство-участник должно представить соответствующую дополнительную информацию о том, что было сделано в ходе предыдущего продления, санкционированного в соответствии с настоящей статьей.
Статья 6 Международное сотрудничество и содействие
1. При выполнении своих обязательств по настоящей Конвенции каждое государство-участник имеет право запрашивать и получать помощь, где это возможно, со стороны других государствучастников в той мере, в какой это возможно.
2. Каждое государство-участник обязуется содействовать как можно более широкому обмену оборудованием, материалами и научно-технической информацией, имеющими отношение к осуществлению настоящей Конвенции, и имеет право участвовать в таком обмене. Государстваучастники не могут вводить необоснованных ограничений в отношении предоставления средств разминирования и соответствующей технической информации в гуманитарных целях.
3. Каждое государство-участник, обладающее соответствующими возможностями, будет оказывать содействие усилиям по уходу и реабилитации, социальной и экономической реинтеграции лиц, пострадавших от мин. и осуществлению программ информирования о минной опасности. Такое содействие может осуществляться, в частности, через систему Организации Объединенных Наций, международные, региональные или национальные организации и учреждения, Международный комитет Красного Креста, национальные общества Красного Креста и Красного Полумесяца и их международную федерацию, неправительственные организации или на двусторонней основе.
4. Каждое государство-участник, обладающее соответствующими возможностями, будет оказывать содействие в разминировании и осуществлении связанных с этим мероприятий. Такое содействие осуществляется, в частности, через систему Организации Объединенных Наций, международные или региональные организации и учреждения, неправительственные организации и учреждения или на двусторонней основе, а также путем перечисления средств в Целевой фонд добровольных взносов Организации Объединенных Наций на оказание помощивразминировании или в региональные фонды, занимающиеся вопросами разминирования.
5. Каждое государство-участник, обладающее соответствующими возможностями, будет оказывать содействие в уничтожении запасов противопехотных мин.
6. Каждое государство-участник обязуется предоставлять информацию для базы данных о разминировании, созданной в системе Организации Объединенных Наций, в особенности информацию, касающуюся различных средств и методов разминирования, а также списки экспертов, учреждений, специализирующихся в этой области, или национальных координационных центров, занимающихся вопросами разминирования.
7. Государства-участники могут обращаться к Организации Объединенных Наций, региональным организациям, другим государствам-участникам или другим компетентным межправительственным или неправительственным структурам с просьбой оказать их руководящим органам помощь в разработке национальной программы разминирования, с тем чтобы решить вопросы, касающиеся, в частности:
а) масштабов и сферы охвата проблемы противопехотных мин;
Ь) финансовых, технических и людских ресурсов, необходимых для
осуществления этой программы;
с) определения срока, необходимого для уничтожения всех противопехотных мин в заминированных районах, находящихся под юрисдикцией или контролем соответствующего государства-участника;
А) мероприятий по информированию о минной опасности, направленных на уменьшение числа инцидентов, связанных с ранением или гибелью людей в результате подрыва на минах;
е) оказания помощи лицам, пострадавшим от мин;
Г) взаимоотношений между правительством заинтересованного государства-участника и соответствующими правительственными, межправительственными и неправительственными структурами, которые будут участвовать в осуществлении этой программы.
8. Каждое государство-участник, предоставляющее и получающее помощь в соответствии с положениями настоящей статьи, будет содействовать обеспечению полного и своевременного осуществления согласованных программ оказания помощи.
Статья 7.Меры транспарентности
1. Каждое государство-участник представит Генеральному секретарю Организации (Объединенных Наций как можно раньше, но в любом случае не позднее чем по истечении 180 дней после вступления настоящей Конвенции в силу для этого государства-участника, информацию о:
а) национальных мерах по осуществлению, упоминаемых в статье 9;
Ь) всех запасах противопехотных мин. которые ему принадлежат, или которыми оно владеет, или которые находятся под его юрисдикцией или контролем, с разбивкой по типам, количеству и, если это возможно, с указанием номеров партий складированных противопехотных мин каждого типа;
с) насколько это возможно, координатах всех заминированных районов, в которых установлены или предположительно установлены противопехотные мины, находящиеся под их юрисдикцией или контролем, с указанием как можно более подробных данных о типах и количествах противопехотных мин каждого типа, установленных в каждом заминированном районе, и датах их установки;
d) типах, количествах и, если это возможно, номерах партий всех противопехотных мин. сохраненных или переданных для целей разработки методов обнаружения мин. разминирования или уничтожения мин и обучения этим методам, либо переданных в целях уничтожения, а также об учреждениях, которым государство-участник разрешило сохранить или передать противопехотные мины в соответствии со статьей 3;
e) о состоянии программ, связанных с конверсией или прекращением эксплуатации объектов но производству противопехотных мин;
f) о состоянии программ, связанных с уничтожением противопехотных мин в соответствии со статьями 4 и 5. включая подробные данные о методах, которые будут использованы в целях осуществления процесса уничтожения, местоположении всех объектов, где будет осуществляться уничтожение, и применимых нормах безопасности и экологических нормах, которые необходимо будет соблюдать;
g) типах и количествах всех противопехотных мин, уничтоженных после вступления настоящей Конвенции в силу для этого государства-участника, включая количественную разбивку по каждому типу противопехотных мин, уничтоженных в соответствии со статьями 4 и 5, а также, если это возможно, указание номеров партий противопехотных мин каждого типа - в случае их уничтожения в соответствии со статьей 4;
h) технических характеристиках каждого типа произведенных противопехотных мин в той мере, в какой это известно, и мин, которые в данный момент принадлежат государству-участнику или находятся в его владении, с указанием, где это реально возможно, такой информации, которая может способствовать обнаружению и обезвреживанию противопехотных мин; эта информация должна, по меньшей мере включать в себя данные о размерах, взрывателе, боевом заряде, содержании металла, а также цветные фотографии и другие данные, которые могут способствовать обезвреживанию мин;
i) и мерах, принятых в целях незамедлительного и эффективного оповещения населения о всех районах, о которых говорится в пункте 2 статьи 5.
2.Информация, предоставляемая в соответствии с настоящей статьей, должна обновляться государствами-участниками ежегодно, охватывая предыдущий календарный год, и предоставляться Генеральному секретарю Организации Объединенных Наций не позднее 30 апреля каждого года.
3. Генеральный секретарь Организации Объединенных Наций препровождает все такие полученные доклады государствам-участникам.
Статья 8 Содействие соблюдению и разъяснение по поводу соблюдения
1. Государства-участники договариваются консультироваться и сотрудничать друг с другом в вопросах, касающихся осуществления положений настоящей Конвенции, и объединять усилия, действуя в духе сотрудничества, с целью способствовать соблюдению государствами-участниками своих обязательств по настоящей Конвенции.
Если одно или несколько государств-участников желают выяснить и стремятся решить вопросы, касающиеся соблюдения положений настоящей Конвенции другим государством-участником, они могут направить тому государству-участнику, через Генерального секретаря Организации Объединенных Наций, запрос о разъяснении в отношении волнующей их проблемы. К такому запросу прилагается вея относящаяся к делу информация. Каждое государство-участник, заботясь о том. чтобы не было злоупотреблений, должно воздерживаться от направления необоснованных запросов. Государство-участник, получившее запрос о разъяснении, предоставляет, через Генерального секретаря Организации Объединенных Наций, запрашивающему государству-участнику в течение 28 дней всю информацию, которая может способствовать выяснению проблемы.
Если запрашивающее государство-участник не получит через Генерального секретаря Организации Объединенных Наций ответа в течение этого периода или сочтет ответ на запрос о разъяснении неудовлетворительным, оно может вынести эту проблему через посредство Генерального секретаря Организации Объединенных Наций на рассмотрение очередного совещания государств-1 участников. Генеральный секретарь Организации Объединенных Наций рассылает это представление, приложив к нему всю соответствующую информацию, имеющую отношение к запросу о разъяснении, всем государствам-участникам. Вся такая информация должна быть предоставлена запрашиваемому государству-участнику, которое будет иметь право на ответ.
4. До созыва любого совещания государств-участников любое из заинтересованных государствучастников может обратиться к Генеральному секретарю Организации Объединенных Наций с просьбой оказать свои добрые услуги с целью способствовать получению запрашиваемого разъяснения.
5. Запрашивающее государство-участник может обратиться через посредство Генерального секретаря Организации Объединенных Наций с предложением о созыве специального совещания государств-участников для рассмотрения данной проблемы. Генеральный секретарь Организации Объединенных Наций вслед за тем направляет это предложение и всю информацию, представленную заинтересованными государствами-участниками, всем государствам-участникам с просьбой сообщить, поддерживают ли они идею о созыве специального совещания государств-участников для рассмотрения этой проблемы. Если в течение 14 дней с момента направления таких материалов по крайней мере одна треть государств-участников выступит в поддержку созыва такого специального совещания, Генеральный секретарь Организации Объединенных Наций созывает это специальное совещание государств-участников в течение последующих 14 дней. Кворум на этом совещании составляют большинство государств-участников.
6. Совещание государств-участников или, в зависимости от обстоятельств, специальное совещание государств-участников в первую очередь определяет, следует ли заниматься дальнейшим рассмотрением проблемы, приняв во внимание всю информацию, представленную заинтересованными государствами-участниками. Совещание государств-участников или специальное совещание государств-участников прилагает все усилия к тому, чтобы решение было принято консенсусом. Если, несмотря па все усилия в этом направлении, согласия достичь не удалось, решение принимается большинством государств-участников, присутствующих и участвующих в голосовании.
7. Все государства-участники должны в полной мере сотрудничать с совещанием государствучастников или специальным совещанием государств-участников в рассмотрении им этой проблемы, включая работу миссий по установлению фактов, создаваемых в соответствии с пунктом 8.
8. Если требуется дополнительное разъяснение, совещание государств-участников или специальное совещание государств-участников санкционирует создание миссии по установлению фактов и утверждает ее мандат большинством голосов государств-участников, присутствующих и участвующих в голосовании. Запрашиваемое государство-участник может в любой момент предложить направить миссию по установлению фактов на ее территорию. Такая миссия направляется без принятия 6 совещанием государств-участников или специальным совещанием государств-участников решения о создании такой миссии. Эта миссия, в состав которой могут входить до девяти экспертов, назначаемых и утверждаемых в соответствии с пунктами 9 и 10, может собирать дополнительную информацию в соответствующем месте или в других местах, имеющих непосредственное отношение к предполагаемой проблеме соблюдения и находящихся под юрисдикцией или контролем запрашиваемого государстваучастника.
9. Генеральный секретарь Организации Объединенных Наций подготовит и будет обновлять список выделяемых государствами-участниками квалифицированных экспертов с указанием их имени, . национальности и других соответствующих данных, а также будет рассылать его всем государствам-участникам. Любой эксперт, включенный в этот список, будет рассматриваться как назначенный в состав всех миссии по установлению фактов, если только то или иное государство-участник не заявит в письменном виде о своем несогласии. В случае несогласия этот эксперт не будет участвовать в работе миссий по установлению фактов ни на территории возражающего против этого государства-участника, ни в любом другом месте, находящемся под юрисдикцией или контролем этого государства, если несогласии было заявлено до назначения этого эксперта в состав таких миссий.
10. Получив запрос от совещания государств-участников или специального совещания государств-участников, Генеральный секретарь Организации Объединенных Наций, проведя консультации с запрашиваемым государством-участником, назначает членов миссии, включая ее руководителя. Граждане государств-участников, обратившихся с просьбой о создании миссии по установлению фактов, или государств-участников, непосредственно затрагиваемых ее деятельностью, не могут быть назначены в состав миссии. Члены миссии по установлению фактов пользуются привилегиями и иммунитетами, предусмотренными в статье 6 Конвенции о привилегиях и иммунитетах Объединенных Наций, принятой 13 февраля 1946 года.
11. Члены миссии по установлению фактов прибывают на территорию запрашиваемого Государства-участника в кратчайшие возможные сроки, уведомив это Государство по крайней мере за 72 часа. Запрашиваемое государство-участник принимает необходимые административные меры связанные с приемом, транспортным обеспечением и размещением членов миссии, и несет ответственность за обеспечение, в максимально возможной степени, безопасности членов миссии в период их пребывания на территории, находящейся под его контролем.
12. Без ущерба для суверенитета запрашиваемою государства-участника миссия по установлению фактов может ввезти на территорию запрашиваемого государства-участника необходимое ей оборудование, которое будет использоваться исключительно в целях сбора информации, касающейся предполагаемой проблемы соблюдения. До момента прибытия миссия сообщает запрашиваемому государству-участнику, какое оборудование она намерена использовать в рамках своей работы по установлению фактов.
13. Запрашиваемое государство-участник должно приложить все усилия к обеспечению того. чтобы миссии по установлению фактов была предоставлена возможность поговорить со всеми имеющими отношение к делу лицами, которые могут предоставить информацию, касающуюся предполагаемой проблемы соблюдения.
14. Запрашиваемое государство-участник предоставляет миссии по установлению фактов доступ ко всем находящимся под его контролем районам и объектам, где, как предполагается, могут быть собраны факты, имеющие отношение к проблеме соблюдения. При этом должны быть учтены вес меры, которые запрашиваемое государство-участник считает необходимым принять в целях:
а) защиты секретного оборудования, засекреченном информации и режимных районов:
Ь) обеспечения соблюдения конституционных обязанностей, которые запрашиваемое государство-участник может иметь в отношении прав собственности, обыска и конфискации и других конституционных прав; или
с) физической защиты и обеспечения безопасности членов миссии по установлению фактов. В случае принятия запрашиваемым государством-участником таких мер оно приложит все разумные усилия с целью продемонстрировать с помощью альтернативных средств, что оно соблюдает настоящую Конвенцию.
15. Миссия по установлению фактов может оставаться на территории соответствующего государства-участника не более 14 дней, а в любом конкретном местоположении - не более 7 дней, если не было достигнуто договоренности об и н о м.
16. Со всей информацией, предоставленной на доверительной основе и не имеющей отношения к проблеме, которой занимается миссия по установлению фактов, следует обращаться как с конфиденциальной.
17. Миссия по установлению фактов представляет, через Генерального секретаря Организации Объединенных Наций, доклад о результатах своих расследований совещанию государств-участников или специальному совещанию государств-участников.
18. Совещание государств-участников или специальное совещание государств-участников рассмотрит всю соответствующую информацию, включая доклад, представленный миссией по установлению фактов, и может предложить запрашиваемому государству-участнику принять меры к устранению в оговоренный срок проблемы соблюдения. Запрашиваемое государство-участник представит отчет о всех мерах, принятых в ответ на это предложение.
19. Совещание государств-участников или специальное совещание государств-участников может предложить заинтересованным государствам-участникам пути и средства, позволяющие еще более прояснить или решить рассматриваемую проблему, включая задействование соответствующих процедур, предусмотренных международным правом. Если будет установлено, что рассматриваемая проблема порождена обстоятельствами, не зависящими от запрашиваемого государства-участника, совещание государств-участников или специальное совещание государств-участников может рекомендовать надлежащие меры, включая коллективные меры, о которых говорится в статье 6.
20. Совещание государств-участников или специальное совещание государств-участников должно приложить все усилия к тому, чтобы решения, о которых говорится в пунктах 18 и 19. были приняты консенсусом или же двумя третями голосов государств-участников, присутствующих а участвующих в голосовании.
Статья 9 Национальные меры по осуществлению
Каждое государство-участник принимает все надлежащие правовые, административные и иные меры, включая применение уголовных санкций, чтобы предотвратить и пресечь осуществление любой деятельности, запрещенной для государств-участников по настоящей Конвенции, лицами, находящимися на -территории под его юрисдикцией и ли контролем.
Статья 10 Урегулирование споров
1. Государства-участники консультируются и сотрудничают друг с другом в целях урегулирования любых споров, которые могут возникать по поводу применения или толкования настоящей Конвенции. Каждое государство-участник может довести о любом таком споре до сведения совещания государств-участников. Совещание государств-участников может внести вклад в урегулирование спора, используя любые средства, какие оно сочтет уместными, в том числе предложить свои добрые услуги, призвать государства, являющиеся сторонами в споре, начать выбранную ими по своему усмотрению процедуру урегулирования и рекомендовать предельный срок для осуществления любой согласованной процедуры. Настоящая статья не наносит ущерба положениям настоящей Конвенции, касающимся содействия соблюдению и разъяснения по поводу соблюдения.
Статья 11 Совещания государств-участников
1. Государства-участники регулярно собираются для рассмотрения вопросов, связанных с применением или осуществлением настоящей Конвенции, включая:
а) вопросы, касающиеся действия и состояния настоящей Конвенции;
Ь) вопросы, обусловленные докладами, представляемыми в соответствии с положениями настоящей Конвенции;
с) вопросы международного сотрудничества и содействия в соответствии со статьей 6;
d) вопросы совершенствования методов обезвреживания противопехотных мин;
е) вопросы, касающиеся представлений государств-участников согласно статье 8;
г) вопросы, связанные с решениями, касающимися представлении государств-участников, предусмотренных в статье 5.
2. Первое совещание государств-участников будет созвано Генеральным секретарем Организации Объединенных Наций течение года после вступления настоящей Конвенции в силу. Последующие совещания будут созываться Генеральным секретарем Организации Объединенных Наций ежегодно до проведения первой конференции по рассмотрению действия Конвенции.
3. При возникновении обстоятельств, о которых говорится в статье 8, Генеральный секретарь Организации Объединенных Наций созывает специальное совещание государствучастников.
4. Государства, не являющиеся участниками настоящей Конвенции, а также Организация Объединенных Наций, другие соответствующие международные организации и учреждения, региональные организации. Международный комитет Красного Креста и соответствующие неправительственные организации могут приглашаться на эти совещания в качестве наблюдателей в соответствии с согласованными правилами процедуры.
Статья 12 Конференции по рассмотрению действия
1. Конференция по рассмотрению действия будет созвана Генеральным секретарем Организации Объединенных Наций через пять лет после вступления настоящей Конвенции в силу. Последующие конференции по рассмотрению действия будут созываться Генеральным секретарем Организации Объединенных Нации по просьбе одного или нескольких государств-участников, при условии что промежуток между конференциями по рассмотрению действия ни в коем случае не будет менее пяти лет. Все государства-участники настоящей Конвенции будут приглашаться на каждую конференцию по рассмотрению действия.
2. Конференция по рассмотрению действия созывается с целью:
а) провести обзор действия и состояния настоящей Конвенции;
Ь) рассмотреть необходимость проведения последующих совещании государств-участников и установить промежутки между ними, о чем говорится в пункте 2 статьи 11;
с) принять решения в отношении представлений государств-участников, предусмотренных в статье 5;
d) утвердить, в случае необходимости, в своем заключительном докладе выводы, касающиеся осуществления настоящей Конвенции.
3. Государства, не являющиеся участниками настоящей Конвенции, а также Организация Объединенных Наций, другие соответствующие международные организации и учреждения, региональные организации. Международный комитет Красного Креста и соответствующие неправительственные организации могут приглашаться на каждую конференцию но рассмотрению действия в качестве наблюдателей в соответствии с согласованными правилами процедуры.
Статья 13. Поправки
1. В любое время после вступления настоящей Конвенции в силу любое государство-участник может предложить поправки к настоящей Конвенции. Каждое предложение о внесении поправки направляется Депозитарию, который рассылает его всем государствам-участникам и запрашивает их мнения о том, следует ли созвать конференцию по рассмотрению поправки для рассмотрения этого предложения. Если большинство государств-участников не позднее чем через 30 дней после рассылки предложения уведомят Депозитария о том, что они выступают за дальнейшее рассмотрение этого предложения. Депозитарий созывает конференцию но рассмотрению поправки, на которую приглашаются все государства-участники.
2. Государства, не являющиеся участниками настоящей Конвенции, а также Организация Объединенных Наций, другие соответствующие международные организации и учреждения, региональные организации. Международный комитет Красного Креста и соответствующие неправительственные организации могут приглашаться на каждую конференцию по рассмотрению поправки в качестве наблюдателей в соответствии с согласованными правилами процедуры.
3. Конференция по рассмотрению поправки проводится сразу же после проведения совещания государств-участников или конференции по рассмотрению действия, если только большинство государств-участников не обратятся с просьбой провести се раньше.
4. Любая поправка к настоящей Конвенции принимается большинством в две трети голосов государств-участников, присутствующих на конференции по рассмотрению поправки и участвующих в голосовании. Депозитарий сообщает о любой принятой таким образом поправке государствамучастникам.
5. Поправка к настоящей Конвенции вступает в силу для всех государств-участников настоящей Конвенции, которые приняли ее, после сдачи Депозитарию документов о принятии большинством государств-участников. В последующем она будет вступать в силу для любого оставшегося государстваучастника в день сдачи им Депозитарию своего документа о принятии.
Статьи 14. Расходы
1. Расходы, связанные с проведением совещаний государств-участников, специальных совещаний государств-участников, конференций по рассмотрению действия и конференций по рассмотрению поправок, покрываются государствами-участниками и участвующими в них государствами, не являющимися участниками настоящей Конвенции, в соответствии со шкалой взносов Организации Объединенных Наций, скорректированной надлежащим образом.
2. Расходы, понесенные Генеральным секретарем Организации Объединенных Наций согласно статьям 7 и 8, и расходы, связанные с деятельностью любой миссии по установлению фактов, покрываются государствами-участниками в соответствии со шкалой взносов Организации Объединенных Наций, скорректированной надлежащим образом.
Статья 15 Подписание
Настоящая Конвенция, совершенная в Осло, Норвегия, 18 сентября 1997 года, открыта для подписания всеми государствами в Оттаве, Канада, 3 и 4 декабря 1997 года и в Центральных учреждениях Организации Объединенных Наций в Нью-Йорке с 5 декабря 1997 года до ее вступления в силу.
Статья 16. Ратификация, принятие, утверждение или присоединение
1. Настоящая Конвенция подлежит ратификации, принятию или утверждению подписавшими ее сторонами.
2.Она будет открыта для присоединения любого государства, которое не подписало Конвенцию.
3.Документы о ратификации, принятии, утверждении или присоединении сдаются на хранение Депозитарию.
Статья 17. Вступление в силу
1. Настоящая Конвенция вступает в силу в первый день шестого месяца считая с месяца, в течение которого был сдан на хранение сороковой документ о ратификации, принятии, утверждении или присоединении.
2. Для любого государства, которое сдаст на хранение свой документ о ратификации, принятии, утверждении или присоединении после даты сдачи на хранение сорокового документа о ратификации, принятии, утверждении или присоединении, настоящая; Конвенция вступает в силу в первый день шестого месяца считая с даты сдачи этим государством на хранение своего Документа о ратификации, принятии, утверждении или присоединении статья.
Статья 18. Временное применение
Любое государство может в момент ратификации, принятия, утверждения или присоединения заявить, что оно будет применять на временной основе положения пункта 1 статьи 1 настоящей Конвенции до вступления ее в силу.
Статья 19.Оговорки
Оговорки в отношении статей настоящей Конвенции не допускаются.
Статья 20. Срок действия и выход
1. Настоящая Конвенция является бессрочной.
2. Каждое государство-участник в порядке осуществления своего государственного суверенитета имеет право, выйти из настоящей Конвенции. Оно уведомляет о таком выходе все другие государства-участники. Депозитария и Совет Безопасности 'Организации Объединенных Наций. В таком уведомлении о выходе должно содержаться полное объяснение причин, мотивирующих такой выход.
3.Такой выход вступает в силу только по истечении шести месяцев со дня получения Депозитарием уведомления о выходе. Однако, если па момент истечения этого шестимесячного срока государство-участник, заявившее о выходе, вовлечено в вооруженный конфликт, выход вступает в силу лишь после окончания этого вооруженного конфликта.
4.Выход государства-участника из настоящей Конвенции никоим образом не затрагивает обязанности государств продолжать выполнение обязательств, взятых в связи с какими-либо соответствующими нормами международного права.
Статья 21. Депозитарий
Генеральный секретарь Организации Объединенных Наций настоящим назначается Депозитарием настоящей Конвенции.
Статья 22. Аутентичные тексты Подлинник настоящей
Конвенции, тексты которой на английском, арабском, испанском, китайском, русском и французском языках являются равно аутентичными, сдается на хранение Генеральному секретарю Организации Объединенных Наций.